در ميان راويان و مفسران اهل سنت گفتگوئى هست كه آيا معراج با همين بدن جسمانى بوده يا فقط جنبه روحانى داشته است؟ اكثر آنان معتقدند كه معراج پيامبر(ص) با همين روح و جسم و در بيدارى صورت گرفته و غالب روايات آنها نيز ظاهر در همين معنى است؛ ولى روايتى از «عايشه» دارد كه معراج پيامبر(ص) در خواب بوده است. بعضى از نويسندگان دانشمند معاصر مانند «سيد قطب» نيز تعبيرشان مبهم است كه نه صراحت در بيدارى دارد نه خواب.

آياتى از قرآن وجود دارد كه درباره انواع نعمت هاى مادّى بهشت و انواع لذائذ جسمانى سخن مى گويد. درست است كه ميوه ها، شراب ها و غذاهاى بهشتى با آنچه در اين دنياست فرق بسيار دارد و ما نمى توانيم افق هاى وسيع آخرت را درك كنيم؛ ولى هر چه هست اين نعمت ها، نعمت هايى است مادى كه فقط تناسب با معاد جسمانى دارد. البته در كنار اين نعمت ها، مواهب معنوى و روحانى نيز وجود دارد. به تعبير ديگر چون معاد هم جنبه جسمانى دارد و هم جنبه روحانى، نعمت هاى بهشت نيز جنبه روحانى و جسمانى دارد.

معاد در هر دو جنبه یعنى «روحانى» و «جسمانى» صورت مى گیرد، گرچه این جسم خاک مى شود و این خاک در زمین پراکنده خواهد شد، ولى خداوند قادر و عالم، تمام این ذرات را در رستاخیز جمع آورى کرده، و حیات جدیدى به آنها مى دهد. قرآن «معاد جسمانى» را قبول دارد؛ قرآن مى گوید: «شما در قیامت از قبرها خارج مى شوید». از این گذشته عقل مى گوید روح و بدن در عین استقلال، ارتباط و پیوند با هم دارند، با هم پرورش مى یابند و با هم تکامل پیدا مى کنند و مسلماً براى ادامه حیات جاویدان به یکدیگر نیازمندند.

"میرزا بهاء" نمی توانست اظهار علاقه و ارادت مردم در مقابل اشخاص روحانی را تحمل کند و مقامات معنوی آنان را نافذ ببیند، از راههای مختلف به مقام مبارزه و دفاع برخاسته، و تا جائی که توانست در میان مردم و علماء و روحانیّون فاصله انداخته است. او خود را مرسل انبیاء و مرسلین، خالق آسمانها و زمین، فعال ما یشاء، اصل قدیم، ناسخ همه ادیان و افضل تمام بنی آدم می داند و حتّی برای خودش عبادت کردن و سجده نمودن و متوجه شدن در حال پرستش را جایز، بلکه واجب می داند؛ ولی نسبت به دیگران بوسیدن دست را تحریم کرده است!

در روايات اصول فضايل و رذايل اخلاقى، عدد خاص و معيّنى ندارد؛ زیرا همان گونه كه صفات جسمانى انسان، تعداد و شماره خاصّى ندارد، صفات روحانى خوب و بد نيز از شماره بيرون است. احادیث از صبر، یقین، عدل، جهاد، راستگویی، اداء امانت، پرهيز از حرام، حسن خلق، بخشش و تواضع و ... به عنوان اصول فضایل و از حرص، تكبّر، حسد، حب دنيا، رياست و ... به عنوان اصول رذائل نام برده است.

همان گونه كه در طبّ جسمانى علاوه بر دارو، پرهيز لازم است، در طبّ روحانى و اخلاقى نيز پرهيز از دوستان فاسد، محيط آلوده و تمام امورى كه به پيشرفت مفاسد اخلاقى در وجود انسان كمك مى كند، ضرورت دارد. در طبّ روحانی مانند طبّ جسمانى، گاه نياز به جرّاحى مى افتد، و حدود و تعزيرات و مجازاتهاى گوناگون در برابر پاره اى از اعمال منافى اخلاق نيز به منزله جرّاحى است؛ همچنین معلّمان اخلاق از يك سو براى درمان آلودگان برنامه ريزى مى كنند؛ و از سوى ديگر، براى پيشگيرى از آلودگى سالمان.

در سال 1870 عقیده جدید مصونیت پاپ از خطا اعلام شد. در داخل کلیسای کاتولیک رُم گروهی بودند که با این عقیده به شدت مخالفت کردند و به مخالفت خود تا سرحد تکفیر ادامه دادند تا اینکه در سال 1872 به سازمان دادن خود تحت نام «کلیسای کاتولیک قدیم» اقدام کردند.

واتیکان کوچکترین کشور جهان، با مساحتی در حدود 24 هکتار و در حدود هزار نفر جمعیت، یکی از کشورهای ثروتمند جهان به حساب می آید، که دارایی آن غالبا از طرف مؤمنان به حساب واتیکان واریز و بیشتر آن صرف امور فرهنگی می شود. واتیکان حدود دو میلیون مبلغ دینی و صد و نود و یک دانشگاه دارد و کتابخانه آن غنی ترین کتابخانه از نظر نسخ خطی، تاریخ علوم کلیسایی و علوم انسانی به شمار می رود. پاپ علاوه بر عهده داری مقام روحانی و رهبری کاتولیک های جهان، ریاست شورای شهر واتیکان را نیز به عهده دارد.

این کتاب که از متون مهم بهائیت است توسط احمد یزدانی از مبلّغین بهائیّه، در 148 صفحه در سال 1326 شمسی، در تهران تکثیر شده و در کلاسهای درس اخلاقشان تدریس می گردیده. در چاپ های بعدی، بدلیل آنکه بعد از شوقی، بیت العدل می خواسته زیر بار ولی امر نرود - چون همه متون حاکی است که رهبری باید توسط ولی امر و بیت العدل بطور مشترک انجام پذیرد- ، تحریف گردیده است. این کتاب با مباحثی از قبیل: تاریخ بهایی، مبادی و تعالیم روحانی و اجتماعی، تشکیلات بهایی، احکام شرعیه و... در نه فصل ارائه شده .

این جلد نیز مانند جلد اوّل، در شرح احوال و تاریخچه سران بهائیه است. مجموع کتاب در 480 صفحه، به قطع کوچکتر از وزیری در سال 1326 شمسی در تهران، به تصویب لجنه ی ملّی و با اجازه ی محفل روحانی بهائیان ایران، تکثیر شده است. در این جلد، شرح زندگانی ده نفر (میرزا ابو یوسف خان وجدانی، شیخ حیدر معلّم، ملا علی سبزواری، عبّاس قابل، گلپایگانی، شیخ علی اکبر قوچانی، امین العلمای اردبیلی، سیّد جواد کربلائی، حسین قلی میرزا موزون و عزیز الله خان مصباح) را به طور مفصل و به شیوه جلد اوّل نگاشته است.