حضرت زهرا(س) بخاطر عفاف و فضیلت و زیبایی کامل و حسب ممتازی که از زنان تمامی امت داشت یا برکناری آن حضرت از دنیا یا برکناری از نجاست و عادت ماهانه، به ایشان بتول گفته شده است.

برخى از علماى اهل سنت به امامت امام باقر(ع) در علم و سیاست تصریح نموده اند؛ همانند: ذهبی که می نویسد: «ابوجعفر باقر، سیّد، امام، فقیه و کسى بود که براى خلافت صلاحیت داشت»، و در جایى دیگر مى گوید: «یکى از کسانى بود که بین علم و عمل و بزرگوارى و شرف و وثاقت، جمع نموده بود. او اهلیت بر خلافت را داشت». هم چنین صلاح الدین خلیل بن ابیک صفدى می گوید: «او علم، فقه، ديانت، وثاقت و بزرگوارى را جمع کرده و براى خلافت صالح بود».

این کتاب که از متون مهم بهائیت است توسط احمد یزدانی از مبلّغین بهائیّه، در 148 صفحه در سال 1326 شمسی، در تهران تکثیر شده و در کلاسهای درس اخلاقشان تدریس می گردیده. در چاپ های بعدی، بدلیل آنکه بعد از شوقی، بیت العدل می خواسته زیر بار ولی امر نرود - چون همه متون حاکی است که رهبری باید توسط ولی امر و بیت العدل بطور مشترک انجام پذیرد- ، تحریف گردیده است. این کتاب با مباحثی از قبیل: تاریخ بهایی، مبادی و تعالیم روحانی و اجتماعی، تشکیلات بهایی، احکام شرعیه و... در نه فصل ارائه شده .

تفاوت بین روشهاى سیاسى از تفاوت دیدگاهها در مسأله حکومت ناشى مى شود. گروه شیطان با صراحت مى گویند که اخلاق و سیاست با یکدیگر جمع نمى شود، بنابراین فرمانروایى که خویشتن را ملزم به رعایت اصول اخلاقى مى داند، در حقیقت ذهن سیاسى ندارد؛ و هرگز حاکمیتش دوام نخواهد یافت! هدف وسیله را توجیه مى کند و هر آنچه در راه نیل به هدف دستاویز قرار گیرد نیک شمرده مى شود! در حالى که پیشواى گروه دیگر مى گوید: «من تنها براى تکمیل ارزشهاى اخلاقى مبعوث شده ام».