آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در سال 1870 عقیده جدید مصونیت پاپ از خطا اعلام شد. در داخل کلیسای کاتولیک رُم گروهی بودند که با این عقیده به شدت مخالفت کردند و به مخالفت خود تا سرحد تکفیر ادامه دادند تا اینکه در سال 1872 به سازمان دادن خود تحت نام «کلیسای کاتولیک قدیم» اقدام کردند.

در هیجدهم ژوئیه سال 1870 پاپ پیوس نهم، عقیده ی دینی جدید مصونیت پاپ از خطا را اعلام کرد. در داخل کلیسای کاتولیک رُم گروهی بودند که با این عقیده به شدت مخالفت کردند. گرچه در آن زمان اسقفهای گروه مخالف تسلیم این عقیده شدند، ولی تعدادی از الهیون و کشیش ها تحت رهبری «ایگناتس فن دولینگر» (1799 ـ 1890) استاد آلمانی تاریخ کلیسا به مخالفت خود تا سرحد تکفیر ادامه دادند و در 1872 به سازمان دادن خود تحت نام «کلیسای کاتولیک قدیم» اقدام کردند. آنها خواهان طرفداری از کاتولیک رُم، به گونه ای که پیش از سال 1870 شناخته شده بود، شدند و عقیده ی دینی جدید را رد کردند و از به رسمیت شناختن تکفیری که نسبت به حمایت کنندگان آنها به عمل آمده بود، خودداری کردند. در اساسنامه این کلیسا مقام پاپ در آن مردود شناخته شده بود، ولی عقیده ی دینی قدیم و مراسم عبادی به صورت اصلی هم چنان باقی مانده بود. ایشان معترض گناه بخشیهای کشیش و اعانه که توسط کلیسای کاتولیک رُم انجام می شد بودند.
تا چند سال بعد از سال 1872 انتظار تشکیل اجلاسیه ی بزرگی از اعضای کلیسای کاتولیک قدیم می رفت (اما اجلاسیه ای برگذار نشد). دولت های پروس(1)، اتریش و سوئیس با دیده ی احترام به این نهضت نگریستند و احساسات گسترده ای بر ضد کلیسای کاتولیک رُم در این کشورها وجود داشت. در پروس کشیش هایی که از عضویت کلیسای کاتولیک رُم خارج شده بودند از نظر حکومت موظف شدند که در کلیساهایی که قبلاً به عنوان کشیش های مستقل محلی خدمت می کردند مشغول کار شوند. در سوئیس یک دانشکده ی الهیات کاتولیک قدیم، که هنوز هم برپاست، در 1874 در دانشگاه برن تأسیس شد اما تعدادی که عملاً کناره گیری کردند خیلی کمتر از آن بود که پیش بینی شده بود.
در 1889 جماعت های کاتولیک قدیم در هلند، سوئیس و اتریش با اوترخت (یکی از شهرهای هلند) متحد شدند و برای اظهار قطعی اصول روحانی خود فرصت را غنیمت شمردند. آنها پیوستگی خود را به اعتقادنامه های کاتولیک و موافقت خود را با آرای اساسی عمومی یا شوراهای عمومی اعلام داشتند. آنها آرای شورای ترنت را مردود شناخته و احکام صادره از جانب پاپ را از آن تاریخ بی اعتبار دانستند. کلیسای کاتولیک قدیم در هیچ بعدی رشد قابل ملاحظه ای نکرده است. در آلمان و اتریش تعداد پیروان این کلیسا زیاد نبوده اند، اما یک کلیسا از این تیره به خاطر تاریخش نقشی را در «جنیش عمومی» ایفا کرده است. مذاکرات مکرر این کلیسا با کلیسای ارتدوکس شرقی بی نتیجه مانده است، اما از سال 1931 روابط مشترکی بین این کلیسا و کلیسای انگلستان به وجود آمده بدون این که نیازی به توافق کامل در اصول عقاید داشته باشند. اسقفهای انگلیکان و کاتولیک قدیم از آن پس در مراسم تقدیس اسقفهای یکدیگر شرکت جستند.
کلیسای کاتولیک قدیم در دوره ی تاریخ کوتاهش به عنوان یک کلیسای مستقل به تدریج در تعداد معینی از اصول عقاید به کلیسای انگلیکان گرایش پیدا کرده است. کتاب مقدس، قانون اصلی و کامل برای ایمان تلقی شده است، گرچه سنت نیز نقش مکمل را ایفا می کند. میزان اعتبار سنت عبارت است از توافق همه ی کلیساها، بنابراین باید نظر همه ی کلیساهای معتبر (جدا نشده از کلیسای اصلی) مورد بررسی قرار گیرد.
عقیده به کارهای خارج از وظیفه، مردود شناخته شده است. حرمت به مقدسان (قدیسین)، محدود است به کارهای نیکی که از آنها نزد خداست و پذیرش آنها به عنوان نمونه برای مسیحیان. عقیده به حضور واقعی مسیح در عشای ربانی، جدای از عقیده به تبدیل نان و شراب به گوشت و خون مسیح باقی ماند. عشای ربانی در کلیه ی کلیساهای کاتولیک قدیم به زبان بومی اجرا می شود. جماعت های کاتولیک قدیم در هلند آخرین گروهی بودند که در سال 1910 این عمل را پذیرفتند. عزوبت (مجرد بودن) روحانی لغو شده بود و کاتولیک های قدیم هلندی آخرین کسانی بودند که یک بار دیگر در 1923 این رسم را برداشتند. در این کلیسا هیچ نظام و جماعت رهبانی وجود ندارد. اعتراف خصوصی، دیگر یک امر واجب به شمار نمی آید.(2)