مسيحيان پنداشته‌اند كه حتماً مسيح به دار آويخته و كشته شده است؛ اما حقيقت همان است كه قرآن به صراحت فرموده است: «و حال آن كه آنان او را نكشتند و مصلوبش نكردند، ليكن امر بر آنان مشتبه شد؛ و كسانى كه درباره او اختلاف كردند، قطعاً در مورد آن دچار شك شده‌اند و هيچ علمى بدان ندارند، جز آنكه از گمان پيروى مى كنند، و يقيناً او را نكشتند؛ بلكه خداوند او را به سوى خود بالا برد»... .

- ازدواج نکردن حضرت مسيح‏(ع) بخاطر بد بودن ازدواج از دید ایشان نبود، بلکه ایشان حدود سى سال در بین مردم بود و در اين مدّت برای تبليغ آيين حق پيوسته از نقطه اى به نقطه ديگر مى رفت و مجالى براى ازدواج‏ نيافت.
- از طرفی اگر ازدواج مي كرد چه بسا نسل ایشان به علت ولادت غير طبيعي جدشان عيسي(ع) مدعي خدازادگي مي شدند و یا اینکه مردم درباره آنها دچار غلو می شدند، چنانکه درمورد حضرت عیسی دچار غلو شدند.
- همچنین با توجه به افراط بنی اسرائیل در شهوت رانی و ازدواج، شرایط فرهنگی آن زمان اقتضای زندگی زاهدانه می کرد؛ چنانکه حضرت عیسی و یحیی(ع) که هر دو، همزمان در شرایط فرهنگی و اجتماعی واحدی می زیسته اند، هیچکدام ازدواج نکردند.
- ضمن اینکه حضرت عیسی هرگز توصیه به مجرد بودن نکرده اند و منع از ازدواج از بدعت هايى است كه در زمان هاى بعد به وجود آمد؛ فرهنگ مجرد زیستن بخاطر برداشت اشتباه یا مقاصد دیگری که رهبران مسیحی در سر داشتند رواج یافت.

پولس می گفت: «مسیح حکمت خدا و نخست زاده ی تمامی آفریدگان است. او قبل از همه است و همه چیز در وی قیام دارد و به وساطت او هر چیز آفریده شده است...». پولس در وصف مسیح(ع) می گوید: «و او صورت خدای نادیده است، نخست زاده ی تمامی آفریدگان...». پولس، مسیح(ع) را فرزند خدا می دانست. به اعتقاد او، عیسی(ع) به حسب جسم از نسل داوود(ع) متولد شده و به حسب روح قدوسیت، پسر خدا است. پولس، عیسی(ع) را هم ذات با پدر می داند. اما رتبه ای پایین تر از خدای پدر برای مسیح(ع) قائل است.

«پولس» را تحریف کننده عقائد مسیح(ع) می دانند. او مسیحیّت را برای جذب بیشتر ساکنان امپراتوری جدید، به طور اساسی و گسترده بازنگری و مطالبی را در آن وارد کرد؛ به طوریکه می توان ادعا کرد که آیین او دینی جدیدی با استفاده از پوشش مسیحیت بود. داستان ایمان آوردن وی و تأییدش توسط رسولان، تنها در کتاب «اعمال رسولان» آمده که نویسنده آن «لوقای طبیب» از همکاران و طرفداران پولس است. از سوی دیگر، لوقا نه جزء حواریان است و نه دلیلی بر تأیید شخصیت وی از طرف رسولان در دست داریم.

گروهی از روحانیان، که میان زندگی زاهدانه و ایمان به مسیح پیوندی عمیق یافتند، حاضر به تحمل زندگی اشرافی نبودند. از سوی دیگر، گسترش فرهنگ گنوسی که تقابلی میان روح و ماده برقرار می کرد، گروهی را به مبارزه با خواهش های جسمانی سوق داد. در این فرهنگ حتی ازدواج هم نوعی رویکرد منفی به زندگی پست جسمانی بود که تنها برای فرار از زنا به رسمیت شناخته می شد. تعلیمات پولس در ایجاد این نگرش بی تأثیر نیست. او مجرد بود و تجرد را توصیه می کرد.

«تثليث» به اين معناست كه مسيحيان معتقد به سه خداي «پدر»، «پسر» و «روح القدس» هستند. خداي پدر، خالق جميع كائنات است به واسطه پسر، و پسر فادى و روح القدس پاك كننده مى‌باشد؛ لكن بايد دانست كه اين سه، يك مرتبه و درجه و عمل است. عقيده تثليث پيش از آن در ميان هندى‌ها و مصريان قديم وجود داشته و بى‌ترديد بعداً به عقايد مسيحيان اضافه شده است. اين‌كه آيا پولس نخستين كسى بود كه اين عقيده را ابراز كرد يا بعد از او اين عقيده اظهار شد؟ هم‌چنان محلّ گفت‌وگوست.

در قرن چهارم، کلیسای مسیحیت از کلیسایی ستم دیده به کلیسای حاکم تبدیل گردد. بسیاری از عقاید رسمی کلیسا در این قرن رسمیت یافت. در اوایل قرن چهارم، دین مسیحیت در ارمنستان رسمیت یافت. اعطای فرمان آزادی مذهبی و پس از آن رسمیت یافتن دین مسیحی در امپراطوری روم بزرگ ترین حادثه ی قرن است. در اواخر قرن چهارم ژروم کتاب مقدس را به زبان لاتینی ترجمه کرد. در پی حاکمیت کلیسا، ثروت و دنیا گرایی به کلیسا راه یافت. کلیسای پولسی به تعقیب و آزار مخالفان پرداخت. نهضت رهبانیت در مقابله با فساد کلیسایی شکل گرفت.

این نظریه به پولس ساموستایی، پاتریارک انطاکیه در سال 260 میلادی منسوب است. وی لاهوت در مسیح(ع) را انکار می کرد. در این نظریه مسیح(ع) انسانی عادی است که از امتزاج روح القدس و مریم (س) به دست آمد و در روز تعمید (30 سالگی) از ناحیه خداوند قدرت الهی یافت و فرزند او خوانده شد. بنابراین، اطلاق لفظ خدا یا فرزند خدا بر مسیح(ع) اطلاقی غیر حقیقی است. و هیچ شائبه تعدد در خداوند نیست.

عیسی(ع)  خود را بنده و فرستاده ی خدا می دانست، با این وجود، مسیحیت به تثلیث تغییر مسیر داد. در تاریخ نفوذ عناصر بیگانه در تعالیم مسیح، دو نفر نقش اساسی داشتند: 1- پولس که با آمیختن آموزه های مسیحی با عقاید یونان و روم، در جلب نظر ملل مشرک، به دین جدید ، نقش اساسی ایفا کرد. 2-  کنستانتین کبیر که در زمان وی مسیحیت مذهب رسمی گردید و در مقابل گرفتن برخی امتیازات،، امتیازاتی را هم واگذار کرد. بدین ترتیب، مسیحیت به دینی تبدیل شد که با ملل مختلف به داد و ستد پرداخت و فرهنگ بیگانه را پذیرا شد.

کتاب عهد جدید علاوه بر رساله های (نامه ها) پولس در بردارند رساله هائی با عناوین: رساله به عبرانیان، رساله یعقوب، رساله اول پطرس، رساله دوّم پطرس، رساله اوّل یوحنا، رساله دوّم یوحنا، رساله سوّم یوحنا و رساله یهودا است.