وَاللهِ لا اَکُونُ کَالضَّبُعِ تَنامُ عَلى طُولِ اللَّدْمِ، حَتَى یَصِلَ اِلَیْها طالِبُها، وَ یَخْتِلَها راصِدُها، وَلکِنّى اَضْرِبُ بِالْمُقْبِلِ اِلَى الْحَقِّ الْمُدْبِرَ عَنْهُ، وَ بِالسّامِعِ الْمُطیعِ الْعاصِیَ الْمُریبَ اَبَداً، حَتّى یَاْتِىَ عَلَىَّ یَوْمى. فَوَ اللهِ ما زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقّى، مُسْتَاْثَراً عَلَیَّ، مُنْذُ قَبَضَ اللهُ نَبِیَّهُ(صلى الله علیه وآله) حَتّى یَوْمِ النّاسِ هذا.(1)

ترجمه

به خدا سوگند من همچون کفتار نیستم که با ضربات آرام و ملایم (در برابر لانه اش) به خواب مى رود تا صیّاد به او مى رسد و دشمنى که در کمین اوست غافلگیرش مى کند (ولى من غافلگیر نمى شوم); بلکه (با هوشیارى تمام، مراقب مخالفان هستم) و با شمشیر برنده هواداران حق، برکسانى که به حق پشت کرده اند مى کوبم و با دستیارى فرمانبرداران مطیع با عاصیان ناباور مى جنگم; و این روش همیشگى من است تا روزى زندگى ام پایان گیرد! به خدا سوگند! از زمان وفات پیامبر تا امروز همواره از حقّم بازداشته شده ام و دیگران را که هرگز همسان من نبودند بر من مقدّم داشته اند!

* * *

1. مؤلّف کتاب «مصادر نهج البلاغه» به مدراک دیگرى اشاره مى کند که این خطبه را نقل کرده اند، از جمله: «تاریخ طبرى»،«امالى شیخ طوسى»، «صحاح اللّغة» و «غریب الحدیث» نوشته «ابوعبید القاسم بن سلام».