سیّد رضى در شعر نیز داراى شهرت عظیمى است. البتّه هرگز شعر چیزى بر عظمت او نمى افزاید و لیکن با این حال آن مقدار که شعر گفته است، نشانگر توانمندى وى در سرودن شعر است. سیّد رضى در حالى که هنوز به ده سالگى نرسیده بود قصیده اى غرّاء سروده که در آن نسب عالى خود را بازگو مى کند.
بسیارى از دانشمندان وى را شاعرترین فرد قریش مى دانند. خطیب بغدادى در تاریخ خود مى گوید:
از محمّدبن عبدالله کاتب شنیدم که نزدِ یکى از بزرگان به نام «ابوالحسین بن محفوظ» گفته بود:
من از گروهى از دانشمندان ادبیات شنیدم که مى گفتند: سیّد رضى زبردست ترین شاعر قریش است. «ابن محفوظ» در پاسخ گفت: آرى این سخن درست است، سپس افزود: در میان قریش کسانى بودند که خوب شعر مى گفتند امّا شعر آنان اندک بود، ولى کسى که هم زیبا شعر گفته و هم زیاد، جز سیّد رضى کسى نبوده است.