این خطبه در واقع داراى پنج فراز است (که در ضمن چهاربخش مورد بحث و بررسى قرار مى گیرد): فراز اوّل درباره حمد و ثناى الهى و پناه بردن به فضل و کرم و رحمت او و فراز دوّم درباره شهادت به توحید پروردگار و آثار پربار ایمان به توحید و فراز سوّم شهادت و گواهى به نبوّت; به اضافه بخش مهمّى از فضایل پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و اوضاع و احوال عصر جاهلیّت و گرفتاریهاى عظیم جامعه اسلامى در آن زمان و اشاره به زحماتى که پیامبر اسلام براى دگرگون ساختن این وضع تحمّل فرمود و بالاخره در فراز چهارم اشارات پرمعنایى درباره موقعیّت اهل بیت و عظمت مقام آنها و لزوم پناه بردن مردم در مشکلات دینى به آنان آمده است.
در فراز پنجم همین معنا را به شکل دیگرى ادامه مى دهد و مردم را از مقایسه کردن آل محمّد با دیگران برحذر مى دارد و با بیان این که هیچ یک از افراد این امّت همتاى آنان نیست امتیازات آنان را برمى شمرد و از بازگشت حق به اهلش اظهار رضایت و خشنودى مى کند.