اَلْیَوْمَ اُنْطِقُ لَکُمُ الْعَجْماءَ ذاتَ الْبَیانِ! عَزَبَ رَأىُ امْرِىء تَخَلَّفَ عَنّى! ما شَکَکْتُ فِى الْحَقِّ مُذْ اُریتُهُ! لَمْ یُوجِسْ مُوسى عَلَیْهِ السَّلامُ خیفَةً عَلى نَفْسِهِ، بَلْ اَشْفَقَ مِنْ غَلَبَةِ الْجُّهالِ وَ دُوَلِ الضَّلالِ! اَلْیَوْمَ تَواقَفْنا عَلى سَبیلِ الْحقِّ وَ الْباطِلِ. مَنْ وَثِقَ بِماء لَمْ یَظْمَأ.

ترجمه

من امروز حوادث عبرت انگیز تاریخ را که خاموش است و براى اهل معرفت گویاست براى شما به سخن در مى آورم تا حقایق را فاش کنم، آن کس که از دستورات من تخلّف کند، از حق دور گشته است; (چرا که) از زمانى که حق را به من نشان داده اند هرگز در آن تردید نکرده ام (و نگرانى من هرگز به خاطر خودم نبوده بلکه به خاطر این بود که مبادا مردم گمراه شوند همان گونه که) موسى(علیه السلام) هرگز احساس ترس نسبت به خودش نکرد بلکه از این مى ترسید که جاهلان و دولتهاى ضلالت غلبه کنند و مردم را به گمراهى کشند، امروز ما و شما بر سر دو راهى حق و باطل قرار گرفته ایم (ما به سوى حق مى رویم و شما به راه باطل، چشم باز کنید و در کار خود تجدید نظر نمایید) کسى که اطمینان به آب داشته باشد تشنه نمى شود (و تشنگیهاى کاذب او را آزار نمى دهد، همچنین کسى که رهبر و راهنماى مطمئنّى دارد در دام شک و وسوسه هاى شیطان نمى افتد).