2 ـ حاکم نیشابورى در کتاب مستدرک الصّحیحین با سند صحیح و معتبر حدیث زیر را به نقل از حضرت على (علیه السلام) از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم)نقل مى کند:

قالَ: بَعَثَنى رَسُولُ اللهِ (صلى الله علیه وآله وسلم) اِلَى الْیَمَنِ فقُلْتُ یا رَسُولَ اللهِ بَعَثْتَنى وَ اَنـَا شابٌّ اَقْضى بَیْنَهُم وَ اَنـَا لا اَدْرى مَا الْقَضاءُ، فَضَرَبَ صَدْرى ثُمَّ قالَ (صلى الله علیه وآله وسلم): «اللّهُمَّ اهْدِ قَلْبَهُ وَ ثَبِّتْ لِسانَهُ» فَوَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ ما شَکَکْتُ فى قَضاء بَیْنَ اثْنَیْنِ بَعْدُ(1)

پیامبر به من مأموریّت داد که (جهت تصدّى امر قضاوت) به یمن بروم. عرض کردم: چگونه در بین مردم یمن قضاوت کنم، در حالى که جوان هستم و تجربه قضایى ندارم؟ پیامبر دست بر سینه ام نهاد و این دعا را در حق من کرد: «پروردگارا قلبش را هدایت کن، و زبانش را بر حق ثابت بگردان، (تا هم حق را بفهمد و هم حق را بگوید) ! قسم به خدایى که دانه را در دل خاک مى شکافد(2)پس از دعاى پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)در هیچ قضاوتى شک و تردید نکردم!

طبق این روایت، على (علیه السلام) به برکت دعاى پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) همواره بدرستى قضاوت مى کرد و در هیچ موردى دچار شکّ و تردید نمى شد.