«یـا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَکُونُوا مَعَ الصّـادِقِینَ» ـ خداوند در این آیه شریفه، که مخاطب آن مؤمنین و مسلمانان هستند، به آنها دو دستور مى دهد:

نخست این که، مسلمانان تقواى الهى را پیشه کنند. تقوایى که بالاترین سرمایه محسوب مى شود. تقوایى که میزان قرب الى الله است و هر چه سالک الى الله درجه عالى ترى از تقوى داشته باشد به خداوند نزدیکتر مى شود و هر چه کمتر باشد از خداوند دورتر مى شود. در آیه 13 سوره حجرات مى خوانیم:

یـا أَیُّهَا النّـاسُ إِنّـا خَلَقْنـاکُمْ مِنْ ذَکَر وَاُنْثى وَجَعَلْنـاکُمْ شُعُوباً وَقَبـائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللهِ اَتْقاکُمْ إِنَّ اللهَ عَلیمٌ خَبِیرٌ

اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (اینها ملاک امتیاز نیست) ; گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست; خداوند دانا و آگاه است!

تقوایى که در آیه 63 سوره مریم جواز ورود به بهشت شمرده شده است:

تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتى نُورِثُ مِنْ عِبـادِنـا مَنْ کـانَ تَقِیّاً

این همان بهشتى است که به بندگان پرهیزگار خود، به ارث مى دهیم.

تقوا، که از دیدگاه اسلام اینقدر ارزش دارد، به معناى آن حالت خدا ترسى درونى است که انسان را در مقابل گناه کنترل مى کند و نیازى به کنترل کننده خارجى ندارد.

دومین دستورى که خداوند در این آیه به مؤمنان مى کند این که: همراه صادقین (راستگویان) باشید.