علیرغم دلالت روشن آیه شریفه بر ولایت امیر المؤمنین (علیه السلام)، برخى از دانشمندان اشکالها و ایرادهایى پیرامون دلالت آیه مطرح کرده اند که بسیارى از این اشکالات، در لباس اشکال و پرسش، ولى در واقع بهانه جویى است!(1)
به نمونه هاى از این اشکالات توجّه کنید:
1 . البتّه شکّى نیست که سؤال و پرسش دریچه علم و دانش و کلید فتح و حلّ مشکلات و مجهولات است; بدین جهت در دو آیه قرآن، بصورت مطلق دستور به پرسش و کنجکاوى داده شده است; خداوند در آیه 43 سوره نحل و 7 سوره انبیاء مى فرماید:
«فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون; اگر نمى دانید، از آگاهان بپرسید!»
این آیه شریفه از هر جهت مطلق است، یعنى هر کسى، هر سؤالى داشته باشد، مى تواند از اهل خبره آن بپرسد. در روایات هم، احادیث فراوانى در این مورد وارد شده است; ولى آنچه مهم است این که سؤال، به قصد فهم حقیقت و دریافت جواب باشد، نه از روى لجاجت و تعصّب، مانند بسیارى از سؤالات بالا که از سوى دانشمندان اهل سنّت، پیرامون آیه ولایت، مطرح شده است.