«فَمَنْ حـاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مـا جـاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ» ـ اى پیامبر ما! هر یک از نصارى و مسیحیان پس از این همه بحث و مباحث مربوط به عیسى بن مریم(علیهما السلام) و استدلالهاى متقن و متین پیرامون شؤون مختلف آن حضرت، اگر همچنان به لجاجت خود ادامه دادند، و عناد و لجاج بسان حجاب و پرده مانع راهیابى آنها به سوى حقّ و حقیقت شد، راه دیگرى در ادامه دعوت آنها به سوى حق انتخاب کن و با آنها مباهله کن.
«فَقُلْ تَعـالَواْ نَدْعُ أَبْنـاءَنـا وَأَبْنـاءَکُمْ وَنِسـاءَنـا وَنِسـاءَکُمْ وَأَنْفُسَنـا وَأنْفُسَکُمْ» ـ در این قسمت از آیه، افرادى که باید در مراسم مباهله شرکت کنند مشخّص مى شود.
پیامبر ما! به آنها بگو که از سوى هر یک از طرفین مباهله، باید چهار گروه در این مراسم شرکت کنند:
1 ـ رئیس مسلمانان، یعنى پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و رئیس مسیحیان نجران.
2 ـ فرزندانمان و فرزندان شما.
3 ـ زنان ما و زنان شما.
4 ـ نفوس ما و نفوس شما.
در مباحث آینده پیرامون این که مراد از «ابنائنا» و «نسائنا» و «انفسنا» چیست؟ بطور مفصّل بحث خواهیم کرد.
«ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْکاذِبینَ» ـ پس از این که افراد خاصّى ـ که در بالا ذکر شد ـ از طرفین جهت مراسم مباهله حاضر شدند، مباهله به این شکل انجام مى شود که هر کس دروغ بگوید و در ادّعاى خود کاذب باشد، لعنت و عذاب الهى گریبانگیر او شود، تا بدین وسیله حقیقت براى مردم روشن شود.
