روایات مختلفى در معرّفى شخص معصوم مورد نظر در آیه «اطیعوا الله...» وجود دارد، که مهمتر از همه آنها «حدیث ثقلین» است.

طبق این حدیث، پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) در اواخر عمر شریف خویش فرمودند:

إِنّی قَدْ تَرَکْتُ فِیکُمُ الثِّقْلَیْنِ مـا إنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمـا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی... کِتـابَ اللهِ... وَعِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی(1)

من از میان شما (به جهان آخرت) مى روم و دو چیز گرانبها و پر ارزش از خود به یادگار مى گذارم. نخست کتاب خدا قرآن مجید و دیگر اهل بیتم، تا زمانى که به این دو چنگ بزنید (و در سایه آن حرکت کنید) گمراه نمى شوید.

معناى حدیث این است که قرآن مصون از خطا و اشتباه است، بدین جهت کسى که در سایه آن حرکت کند مصون از خطاست، پس لابد اهل بیت هم باید معصوم از خطا و اشتباه باشند، تا این که تمسّک جویان به او هم مصون از خطا باشند و الاّ معنى ندارد که اهل بیت معصوم نباشند، امّا کسى که از آنها پیروى مى کند مصون از خطا باشد.

پس طبق این روایت، اهل بیت عصمت و طهارت معصوم هستند، و همانطور که در شرح آیه «اطیعوا الله...» گفتیم اولوا الامر باید یک فرد معصوم منتخب از  ناحیه خدا باشد، پس لابد آن شخص ائمّه معصومین(علیهم السلام) یکى پس از دیگرى است.

1 . میزان الحکمه، باب 161، حدیث 917.