سؤال : بدون شک منافقین در عصر پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) و پس از رحلت آن حضرت، ضربات جبران ناپذیرى بر پیکره نوپاى اسلام وارد کردند، و بانیان اصلى انحراف خلافت و ولایت بودند و بى شک پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) این افراد را مى شناخت و پى به نفاق آن ها برده بود. با توجّه به این مطلب، چرا پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) در زمان خود آن ها را به قتل نرساند، تا این همه ضایعات بر اسلام و مسلمین وارد نشود؟ پاسخ : خود پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) در حدیثى پاسخ این سؤال را داده است. در حدیث مزبور مى خوانیم: اگر از این اتّهام نمى ترسیدم که بگویند: «محمّد در آغاز نبوّتش عدّه اى را به کمک طلبید و با کمک و یارى آن ها پیروز شد و پس از استحکام پایه هاى حکومت، دوستان قدیمى اش را کشت» گردن عدّه زیادى از منافقین را مى زدم و اسلام را از شرّ آن ها راحت مى کردم.(1) ولى با توجّه به این اتّهام، که در واقع موجب تزلزل مردم در پایه هاى نبوّت مى شد، و براى جلوگیرى از چنین توهّمى، آن حضرت با منافقین کارى نداشت و کارشکنى هاى آن ها را تحمّل نمود. * * *
1 . وسائل الشّیعه، جلد 18، ابواب حدّالمرتد، باب 5، حدیث 3.