سؤال: این آیه شریفه چه ارتباطى با ولایت و خلافت حضرت على (علیه السلام) به عنوان اوّلین خلیفه و امام مسلمین دارد؟ به تعبیر دیگر، بر فرض اهل سنّت بپذیرند که آیه فوق در شأن على بن ابى طالب (علیه السلام)نازل شده است، ولى چگونه مى توان به وسیله این آیه، ثابت کرد که على (علیه السلام) جانشین بلافصل پیامبر اسلام (علیه السلام)است؟

پاسخ: از بحث هاى گذشته روشن شد که على (علیه السلام) فداکارترین، شجاع ترین، ایثارگرترین و خالص ترین بندگان خداوند منّان بعد از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) است و از سوى دیگر مى دانیم که امام و خلیفه پس از پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) باید آگاه ترین، شجاع ترین، فداکارترین، و ایثارگرترین فرد مسلمانان باشد. بنابراین، اگر مسأله امامت و خلافت انتصابى باشد، یعنى خداوند خلیفه پیامبر را همچون خود پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) نصب کند، با وجود على (علیه السلام) که واجد شرایط فوق است حکمت خداوند اجازه نمى دهد که شخص دیگرى به عنوان جانشین منصوب انتخاب شود. و اگر این مسأله انتخابى باشد (همان گونه که برادران اهل سنّت معتقد هستند) عقل اقتضاء مى کند که با وجود شخصى که صفات فوق را داراست به سراغ دیگران نرویم; بنابراین، انتخاب غیر على (علیه السلام)، با توجّه به آنچه گذشت، برخلاف عقل و شرع است.