على (علیه السلام) على رغم خطر بزرگى که جانش را در لیلة المبیت تهدید مى کرد، با کمال میل و رغبت حاضر شد در بستر پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم)بیارامد و هیچ ترس و واهمه اى به خود راه نداد. صبحگاهان که دشمن به خانه پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم)حملهور مى شود و على را در بستر آن حضرت مى یابد و نقشه خود را نقش بر آب مى بیند، جمله اى توهین آمیز به «على جوان» مى گوید، آن حضرت در پاسخ و به دفاع از خویش و مکتب و پیامبرش، جملاتى بسیار زیبا، که حکایت از شجاعت، عقل و خرد، و قوّت و قدرت فوق العاده آن حضرت مى کند، بیان مى فرماید که شرح این گفت و گو در مباحث آینده انشاء الله خواهد آمد. امّا ابوبکر که همراه پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) از کانون خطر خارج شده و در غار ثور پناه گرفته است به هنگامى که صداى پاى دشمنان اسلام را، که در تعقیب پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) از مکّه خارج شده بودند، مى شنود، رنگ مى بازد و ترس سراسر وجودش را فرامى گیرد به گونه اى که به راحتى مى توان با نگاهى به چهره اش عمق ترس و وحشتش را درک کرد! لهذا پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم)دلدارى اش مى دهد تا مقدارى از وحشتش کاسته شود. تو خود بخوان حدیث مفصّل از این مجمل!