دو پیام عمده و دو نکته مهم مى توان از آیه شریفه مورد بحث استفاده کرد:

1 ـ این که هر چند مخاطب این آیه شخص پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در آن زمان بوده است، ولى بدون شک وظیفه تبلیغ ولایت و امامت و پاسخ گفتن به سؤالات و شبهات پیرامون آن، اختصاص به آن حضرت ندارد، بلکه این مسأله وظیفه تمام آگاهان در طول تاریخ است.

2 ـ پیام دیگر آیه شریفه این است که مؤمنان واقعى کسانى هستند که بدون تعصّب و لجاجت و گرایشهاى خطّى و گروهى، در مقابل فرمان خدا تسلیم هستند نه این که در برابر آنچه که موافق سلیقه و گرایش خطّى و حزبى آنهاست تسلیم باشند و در جاهایى که مخالف آن باشد تسلیم نباشند!

اساساً رمز دستیابى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به آن مقامات والا و بالا، عبودیّت و تسلیم محض خدا بودن آن حضرت بود، همان چیزى که در هر نماز قبل از شهادت به رسالت آن حضرت، به آن شهادت مى دهیم.

ما هم اگر طالب قُرب الهى هستیم و مى خواهیم مؤمن حقیقى و واقعى باشیم و ادّعاى پیروى از مکتب آن پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله)را داریم، باید در هر حال تسلیم فرمان او باشیم; حتّى اگر بر خلاف خواسته و سلیقه و خطّ و حزب ما باشد.

* * *

براى تکمیل این بحث، خلاصه اى از داستان غدیر را به نقل از تفسیر «پیام قرآن» در اینجا مى آوریم.