«اَلْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ» ـ هر چند دشمنان اسلام و کفّار لجوج و عنود از ابتداى بعثت تا آخرین روزهاى زندگى پیامبر (صلى الله علیه وآله) با حربه هاى مختلف به جنگ اسلام آمدند و در هر مرحله اى که شکست خورده امیدوار به آینده بودند; ولى در هنگام نزول آیه فوق حادثه اى رخ داده است که نه تنها دشمن شکست تازه اى خورده بلکه امید آینده او هم نا امید شده است.

بنابراین، کفّار براى همیشه از زوال و نابودى دین شما مأیوس گشتند.

«فَلا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَونِ» ـ با این نصرت و پیروزى بزرگ، که در این روز حاصل گشته، دیگر از دشمنان و کفّار در هراس نباشید، از ناحیه آنها خطرى شما را تهدید نمى کند، بلکه از مخالفت با فرامین و اوامر الهى بترسید; زیرا در این شرایط خطر اصلى از هوى و هوسها و دورى از خداوند نشأت مى گیرد.

«اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى» ـ در این روز با شکوه و پر اهمّیّت، دین شما بر اثر حادثه اى که رخ داد کامل گشت و نعمتهاى الهى بر شما مسلمانان تمام و کامل شد.

«وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً» ـ شکوه و عظمت امروز و حادثه اى که در آن اتّفاق افتاده، بقدرى فراوان است که خداوند اسلام را به عنوان آیین همیشگى پذیرفته است.