یکى دیگر از پیام هاى مهمّ آیات سوره دهر این است که معیار ارزش ها در اسلام کیفیّت و چگونگى عمل است، نه کمّیّت و مقدار آن! زیرا تمام آنچه را این خانواده محترم انفاق کردند بیش از چند کیلو جو نبود، امّا از آن جا که این کار توأم با اخلاص بود و فقط براى رضاى خداوند انجام شد، ارزش کار آن ها را بقدرى بالا برد که پاداش هاى بى سابقه اى در قرآن براى کار آن ها در نظر گرفته شد. اخلاص حقیقتاً معجزه مى کند، گاه کارى را هزار برابر، گاه یک میلیون برابر و گاه یک میلیارد برابر و گاه ممکن است به اندازه عبادت تمام جنّ و انس تا دامنه قیامت ارزشمند سازد.(1) علامت اخلاص این است که انسان مخلص بجز خداوند از هیچ کس توقّع و انتظار پاداش، بلکه قدردانى ندارد; و گاه اخلاص به جایى مى رسد که براى او قدردانى و فحّاشى یکسان مى شود! نه از آن خوشحال و سرمست و نه از این ناامید و پشیمان مى گردد. خوشا به حال چنین انسان هاى مخلصى.

1 . مثلا در مورد ضربتى که حضرت على (علیه السلام) در جنگ احزاب بر عمرو بن عبدود، قهرمان مشرکان، وارد کرد و او را به قتل رساند، پیامبر فرمود:

«لضربة علىّ خیر من عبادة الثّقلین; ضربت على در جنگ خندق از عبادت تمام جنّ و انس باارزش تر است» و در عبارتى دیگر فرمود:

«لضربة علىّ لعمرو بن عبدود افضل من عمل امّتى الى یوم القیامة; ضربتى که على بر عمرو بن عبدود در جنگ خندق وارد کرد (و به قتل او منتهى شد) از تمام اعمال امّت من تا روز قیامت باارزش تر است.» (بحارالانوار، جلد 39، صفحه 2)