علیرغم قرائن آشکارى که در آیه شریفه وجود دارد (که شرح آن گذشت) و روایات متعدّدى که از شیعه و اهل سنّت نقل شده است، برخى بر اثر تعصّب و لجاجت چشم بر روى همه اینها بسته و آیه شریفه را طبق میل خویش تفسیر کرده و از بحث منطقى خارج شده اند. از جمله این دانشمندان، آلوسى، مفسّر معروف اهل سنّت و نویسنده تفسیر مشروح و بزرگ روح المعانى است. او در شرح و تفسیر آیه 67 سوره مائده، وقتى به جریان غدیر مى رسد، مى گوید:
ابن جریر طبرى، از مورّخان معروف اهل سنّت، دو جلد کتاب پیرامون احادیث غدیر نوشته است، سپس (براى این که به راحتى از کنار این کتاب رد شود، بدون بحث و بررسى پیرامون روایات این کتاب) مى گوید: این دو کتاب احادیث صحیح و ضعیف را با هم مخلوط کرده است! سپس از ابن عساکر نقل مى کند که وى احادیث فراوانى در مورد خطبه و حادثه غدیر نقل کرده است، ولى ما تنها احادیثى را از او مى پذیریم که از خلافت على سخن نگوید!
این سخن هر انسان منصفى را در اعجاب و حیرت فرو مى برد.
آیا ما مى توانیم به بهانه این که در کتابى احادیث ضعیف و غیر معتبر وجود دارد، تمام آن کتاب را مردود بدانیم؟
آیا در کتابهاى معتبر اهل سنّت احادیث ضعیف وجود ندارد؟
آیا شما با این بهانه دست از آن کتابها مى شویید؟
انصافاً که این، سخن خنده دارى است. ولى بدتر از آن سخن، سخنى است که در مورد روایات ابن عساکر مى زند. که این سخن نهایت عناد و دشمنى او را با حقّ و حقیقت و اهل بیت پیامبر (صلى الله علیه وآله)مى رساند. در کدام نقطه دنیا این سخن پذیرفتنى است که کسى بگوید: من آنچه با میل و هواى نفسم سازگار باشد مى پذیرم و غیر آن را نمى پذیرم!
آیا چنین سخنى از یک انسان عادى پذیرفته است!؟
از دانشمندى مانند آلوسى چطور؟!
خوانندگان عزیز! شاید با کمال تعجّب از خود بپرسید که فردى مانند آلوسى، چگونه سخنانى این قدر بى اساس گفته است؟ ولى در پاسخ باید گفت: هر کس بخواهد قضاوتى کند و خود را از پیشداوریهایش حفظ نکند، ممکن است چنین سرنوشتى پیدا کند!
