آصف بن برخیا وزیر حضرت سلیمان (علیه السلام) بود و داستانش در سوره نمل آمده که خلاصه آن به شرح زیر است:
«هنگامى که ملکه سبأ تسلیم حضرت سلیمان شد و به سوى آن پیامبر خدا حرکت کرد، آن حضرت خطاب به کارگزارانش، که از جن و انس بودند، گفت:
کدام یک از شما قادر است قبل از آن که ملکه سبأ تسلیم ما شود و در نزد ما حاضر گردد، تخت او را براى ما بیاورد؟
یکى از جنّیان گفت: من آن را نزد تو مى آورم، ولى مدّت زمانى لازم است; پیش از این که این جلسه شما به اتمام برسد!
گوییا حضرت سلیمان به این امر راضى نشد و مى خواست این کار زودتر انجام پذیرد و لهذا شخصى که قسمتى از علم الکتاب در نزد او بود (آصف بن برخیا) و به وسیله آن، کارهاى خارق العاده اى انجام مى داد گفت: پیش از آن که چشم بر هم زنى، تخت ملکه سبأ را در نزد تو حاضر مى کنم، تا سلیمان چشم باز کرد آن تخت را نزدش حاضر دید! سلیمان پس از این که به منظور خویش دست یافت به شکر خداوند پرداخت و همه این نعمت ها را از خداوند دانست.»
آصف بن برخیا با اطّلاع بر قسمتى از علم الکتاب و اسم اعظم، قادر بر انجام چنین کارهاى خارق العاده و با عظمتى شد، حال با توجّه به این که حضرت على (علیه السلام)داراى تمام علم الکتاب بود و کلّ اسم اعظم را مى دانست، آیا قدرت او قابل مقایسه با آصف بن برخیا است؟ از این بحث مى توان پلى به ولایت تکوینیّه ائمّه اطهار (علیهم السلام)زد; زیرا معناى علم تکوینى آن نیست که نعوذبالله ما معتقد باشیم على (علیه السلام) خالق السماوات و الارضین بود، بلکه معناى آن این است که آن بزرگواران به اذن پروردگار مى توانستند تصرّفاتى در عالم هستى داشته باشند، شبیه کارى که آصف بن برخیا انجام داد.
* * *
