طبق برخى از روایات انگشتر فوق بسیار قیمتى و با ارزش بود، حتّى به گفته بعضى، قیمت آن برابر با مالیات یک استان، مثل شامات، بوده است. آیا استفاده از چنین انگشتر ارزشمندى، براى علىّ بن ابى طالب اسراف و حرام نبوده است؟
پاسخ : جواب این بهانه نیز روشن است; زیرا:
اوّلا : در هیچ روایت معتبرى مطلب فوق دیده نمى شود; بلکه ظاهراً انگشتر مورد بحث یک انگشتر معمولى و عادى بوده است; زیرا در آن زمان هنوز ایران و شامات و مانند آن فتح نشده بود و آن ثروتهاى کلان به دست مسلمانان نرسیده بود، بلکه فتوحات مذکور پس از ارتحال پیامبر (صلى الله علیه وآله) و در عصر خلفا رخ داد. علاوه بر این، على(علیه السلام) که غذایش در اوج قدرت و خلافت یک نوع خورشت بیشتر نبود و غالباً به نان جوین اکتفا مى کرد و لباسش معمولا کرباس بود، چگونه امکان دارد از انگشترى چنان قیمتى استفاده کند؟
بنابراین، شکى نیست که آن روایت ضعیف را، که نه با سایر روایات این باب هماهنگى دارد و نه زندگانى على (علیه السلام) آن را تأیید مى کند و نه با تاریخ مى سازد، روى اغراض خاصّى ساخته اند!
ثانیاً : چگونه امکان دارد على (علیه السلام) انگشترى بسیار قیمتى داشته باشد، در حدّى که اسراف و حرام باشد و آن را صدقه دهد و خداوند او را مدح و ستایش کند؟! بنابراین، از این که آیه شریفه در مدح و تمجید چنین شخصى و چنان کارى نازل شده است مى فهمیم این سخنان پایه و اساسى ندارد و بر اساس اهداف خاصّى ساخته شده است.
