«وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطیراً» ـ دومین ویژگى بارز اهل البیت (علیهم السلام)، که خداوند متعال در این حادثه به آن اشاره کرده، این است که: «آن ها از معاد و روز قیامت مى ترسند.» البتّه نه به خاطر این که در آن روز ظلمى به کسى مى شود، بلکه از دادگاه عدل الهى مى ترسند; زیرا تمام اعمال انسان، از ریز و درشت، در این دادگاه مورد بازخواست قرار مى گیرد. دادگاهى که دو آیه شریفه «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَیْراً یَرَهُ * وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة شَرّاً یَرَهُ» ملاک آن است، واقعاً ترس دارد; زیرا در این دادگاه مو را از ماست مى کشند، هر چند به اندازه سر سوزنى به کسى ظلم نمى شود. آرى، دادگاه عدل الهى در روز قیامت گسترده و فراگیر است و شامل مرد و زن، کوچک و بزرگ، پیر و جوان، فقیر و غنى، عالم و جاهل و خلاصه، همه انسان ها مى شود. ایمان و اعتقاد به چنین دادگاهى انسان را در خوف و ترس قرار مى دهد.