همان گونه که بارها گفته ایم شیعیانِ مولا على (علیه السلام) هر چند در شناخت فضایل و کمالات آن حضرت و اهل البیتِ پاکش باید سعى و تلاش وافر داشته باشند، ولى بدون شک نباید به این مقدار قناعت کنند، بلکه باید پس از شناخت این فضایل در پرتو آن حرکت کرده و راه نجات و فلاح و رستگارى را بیابند و به دیگران نیز نشان دهند. شیعیان على باید هم در بُعد ایمان و هم در بُعد عمل صالح، همچون چراغى پرفروغ در جامعه خود نورافشانى کنند. تا دیگران در سایه نور ایمان آن ها هدایت شوند و این امر باعث نفوذ محبّت آن ها در قلب دیگران شود و در نتیجه موجب زینت و خرسندى ائمّه بزرگوار شوند، نه این که خداى ناکرده به گونه اى عمل کنند که باعث سرافکندگى و شرمسارى رهبران آسمانى و الهى خویش گردند!(1)
1 . همان گونه که در روایات متعدّدى این مطلب آمده است; از جمله امام صادق (علیه السلام) در حدیثى فرمودند: «کُونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکُونُوا عَلَیْنا شَیْناً» (بحارالانوار، جلد 68، صفحه 286). شبیه این روایت از امام رضا (علیه السلام)(بحارالانوار، جلد 75، صفحه 348) و از امام حسن عسکرى (علیه السلام)(بحارالانوار، جلد 75، صفحه 372) نیز نقل شده است.