آیه شریفه مثل بر صفت فضیلت عفّت حضرت مریم تکیه دارد. صفتى که هرکس ـ چه زن و چه مرد ـ داشته باشد، همه چیز دارد و اگر فاقد آن باشد هیچ چیز نخواهد داشت. اگر یک زن عفّت داشته باشد تمام عوامل و زمینه هاى گناه نمى تواند او را به گناه بکشاند، همچنان که آسیه على رغم فراهم بودن تمام زمینه ها، آلوده به گناه نشد. و اگر وجود نداشته باشد; انسان، حتّى در کنار بهترین انسان ها امکان آلودگى به گناه را دارد!
عفّت، نقطه مقابل شکم پرستى و شهوت پرستى است و از مهم ترین فضایل انسانى محسوب مى شود. علماى اخلاق آن را صفتى بین شهوت پرستى و خمودى دانسته اند. در آیات قرآن و روایات اسلامى، مباحث مهم و مختلفى در این زمینه مطرح شده است.(1)