ما هر کسى باشیم و هرچیزى داشته باسیم، در مقابل «قادر مطلق» و «خداوند عالم»، بسیار ضعیف و ناتوانیم; یکى از نمونه هاى ضعف و ناتوانى انسان، در برابر بیمارى مهلک «سرطان» آشکار شده است. سلول هاى انسان روى حساب و نظم خاصّى رشد و نمو مى کنند; حال اگر یک سلول حساب و نظمش بهم بخورد و رشد بى رویه اى کند، سلول هاى اضافه اى رشد نموده و تشکیل یک «غدّه سرطانى» مى دهد و کم کم ریشه مى دواند و تمام عضلات بدن انسان را از کار مى اندازد. تمام انسان ها با وجود علم و امکانات فراوانى که در اختیار دارند تاکنون نتوانسته اند راهى براى جلوگیرى طغیان یک سلول بیابند و بر این بیمارى که هر روز افراد زیادى را به دام مرگ مى برد، غلبه کنند. علاوه بر این که شیوع بیمارى خطرناک ترى به نام «ایدز» نیز انسان را ناتوان کرده است «ضَعُفَ الطّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ».

پس بیایید، همه باهم، اقرار کنیم که: خدایا! عزّت، قدرت، علم، زندگى، مرگ، روزى، آفرینش و پرستش و همه چیز از آنِ توست و در یک جمله، تمام خیرات و کلید سعادت در دست توست و تو برهمه چیز قادر و توانایى!. ما تو را مى پرستیم و از تو کمک مى جوییم «إِنَّکَ عَلى کُلِّ شىء قَدیر(1)».

* * *

1 . سوره آل عمران، آیه 26.