دین اسلام از مسلمانان، اعمال زیاد نخواسته است، بلکه اعمال خالص خواسته است; بدین جهت در روز قیامت، گاهى کوهى از اعمال را در ترازوى سنجش اعمال مى نهند، ولى هیچ وزنى ندارد; حتّى خود اشخاص هم از نظر خلوص نیّت وزن مى شوند. طبق برخى از روایات، در روز قیامت مردان بزرگ جثّه اى در دادگاه خدا حاضر مى شوند که وزنشان حتّى به اندازه بال مگسى نیست «اِنَّهُ لَیَاْتِى الرَّجُلُ الْعَظِیمُ السَّمِینُ یَوْمَ الْقِیامَةِ لایَزِنُ جَناحَ بَعُوضَة(1)»
بنابراین، آنچه دین مقدّس اسلام به آن اهمّیّت مى دهد، عمق عمل است; به همین لحاظ اسلام هیچ گاه توصیه به کثرت و کمّیّت عمل نمى کند، بلکه پیوسته توصیه به کیفیّت و چگونگى آن مى نماید; قرآن مجید در آیه 7 سوره هود و آیه دوم سوره ملک در این رابطه مى فرماید:
«لِیَبْلُوَکُمْ اَیُّکُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً» ـ «احسن عملا» یعنى، به کیفیّت عمل توجّه کنید.
* * *