آیا کشاورز بدون هدف دانه مى افشاند! آیا کشاورز بدون انگیزه دست به تربیت گل و گیاه و درختان مى زند! اگر کشاورز هدفى ندارد، چرا به جاى گل خار و به جاى گیاهان مفید علف هاى هرزه نمى کارد!
بدون شک کشاورز هدفى دارد; پس چگونه ممکن است، خداوند حکیم که از هر عاقلى عاقلتر و از هرعالمى داناترست، انسان و جهان را بدون هدف آفریده باشد! آیا امکان دارد انسان را خلق کرده باشد و تمام موجودات جهان را نیز به خاطر خدمت به انسان آفریده باشد تا این انسان زندگى را فقط به لهو و لعب و زینت و تفاخر و فزون طلبى بگذارند و پس از چند صباحى به جهان آخرت برود!
اى انسان! باغبان عالم هستى تو را براى هدف مهم ترى آفریده است، زندگانى جاویدان تو پس از این دنیاست. این دنیا همانند عالم جنین است که مرگ تو توّلد توست. «وَاِنَّ الدّارَ الاْخِرَةَ لَهِىَ اْلحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ(1)» ـ براى آن زندگى جاوید سعى و تلاش کن و خود را در گرداب هاى لهو ولعب و تفاخر و زینت و فزون طلبى گرفتار و غرق نکن!
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک *** چند روزى قفسى ساخته اند از بدنم