هرگاه نزدیکى خدا را به خود همچون رگ قلب یا گردن بدانیم ـ بلکه از آن هم نزدیکتر ـ حضور دائم خویش را در پیشگاه مقدسش احساس مى کنیم و شرم این حضور براى بازداشتن از انواع گناهان و خطاها کافى است.
نه تنها عالم برون محضر اوست، که درون جسم و جان ما نیز محضر خداست. و در محضر خداى بخشنده، مهربان، کریم و غفور، گستاخى و بى ادبى و نافرمانى چقدر زشت و ناپسند است.