آیات مذکور به ما مى آموزد که اگر بخواهیم به حقیقت دست یابیم، باید حجاب هاى درون را کنار بزنیم; مخصوصاً حجاب تکبّر، تعصّب، خودخواهى، لجاجت و مانند آن; اگر این حجاب ها دریده نشود، باطل در درون انسان، حق جلوه مى کند; این حجاب ها در هر بخشى از زندگى انسان امکان دارد به وجود آید، در این لحظه است که آدمى از راه حق گریزان مى شود.
از این رو، پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در روایتى مى فرماید:
مَنْ کانَ فى قَلْبِهِ مِثْقالُ حَبَّة مِنْ خَرْدَل مِنْ عَصَبِیَّة بَعَثَهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ مَعَ اَعْرابِ الْجاهِلِیَّةِ(1)
کسى که به اندازه سر سوزنى تعصّب بى جا در قلبش باشد، خداوند در روز قیامت او را در زمره اعراب جاهلیّت محشور مى کند.
بنابراین، براى دیدن حق باید حجاب تعصّب را کنار زد.
* * *