در این مورد بین مفسّران اختلاف است; برخى آن را جزء امثال القرآن شمرده اند و برخى دیگر آن را به عنوان امثال القرآن نپذیرفته اند. به اعتقاد ما، جواب این پرسش، بستگى به تفسیر و برداشت افراد و مفسّرین از امثال القرآن دارد; اگر منظور از مثال هاى قرآنى، مثال بریک شىء مشخّص و معیّن که داراى وجود خارجى است، باشد ـ که بسیارى از مثال هاى قرآن چنین است ـ آیه فوق از امثال القرآن محسوب نمى شود; ولى اگر اشاره کلّى به مثال هاى قرآن باشد، در این صورت آیه فوق جزء امثال القرآن است; زیرا در این آیه شریفه تنوّع مثال هاى قرآن بیان شده است.
لازم به تذکّر است که برخى از مؤلّفین امثال القرآن، در این راه اشتباه کرده اند. با نهایت احترام که براى این عزیزان قائل هستیم، باید یاد آور شویم که هر آیه اى که در آن کلمه «مثل» آمده است، نمى توان آن را جزء امثال القرآن دانست; مثلا در آیه شریفه «فَأْتُوا بِسُورَة مِنْ مِثْلِهِ» کلمه مثل آمده است; ولى آیه شریفه ارتباطى با مثل هاى قرآنى ندارد، بلکه در مورد اعجاز قرآن مجید است. یا در آیه شریفه «لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الاُنْثَیَیْنِ» نیز کلمه مثل آمده است; در حالى که این آیه نیز هیچ ارتباطى با امثال القرآن ندارد و در آن پیرامون ارث بحث مى شود. همان گونه که در برخى از امثال القرآن کلمه مثل به کار نرفته است، ولى همه آن را جزء مثل هاى قرآنى شمرده اند.
نتیجه این که : بودن یا نبودن کلمه مثل دلیل بر شمردن آن آیه از امثال القرآن نیست; بلکه هر آیه اى از آیات قرآن مجید (چه کلمه مثل در آن باشد یا نباشد) که یک مطلب عقلى پیچیده را در قالب یک امر محسوس و قابل فهم، براى همگان مطرح کند، جزء امثال القرآن محسوب مى شود.
1 . سوره بقره، آیه 23.
2 . سوره نساء، آیه 11.
