این مثال ـ در راستاى دو مثال گذشته ـ تأکید مى کند که معیار اساسى و اصلى قرب الهى و بار یافتن به ضیافت پروردگار، تنها و تنها اعمال صالح و شایسته و حفظ ضوابط الهى است و بدون آن، رابطه ها ـ هر چند قوى و در سطح عالى باشد ـ هیچ تأثیرى نخواهد داشت.
البتّه این مثال تفاوت هایى با دو مثال گذشته دارد که به آن اشاره خواهیم کرد.