خداوند متعال در آیات هیجده گانه سوره یس مى فرماید:
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلا أَصْحبَ القَرْیَةِ إذْ جَآءَهَا الْمُرْسَلُونَ * إِذْ أَرْسَلْنَآ إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِث فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُّرْسَلُونَ * قَالُوا مَآ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَ مَآ أَنزَلَ الرَّحْمَنُ مِن شَىْء إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ تَکْذِبُونَ * قَالُواْ رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ * وَ مَآ عَلَیْنَآ إِلاَّ الْبَلاَغُ الْمُبِینُ * قَالُواْ إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ لَئِن لَّمْ تَنتَهُواْ لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَ لَیَمَسَّنَّکُمْ مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ * قالُوا طـائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِنْ ذُکِّرْتُم بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُوْنَ * وَ جَآءَ مِنْ أَقْصَا الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَى قَالَ یا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ * اتَّبِعُواْ مَن لاَّ یَسْئَلُکُمْ أَجْراً وَ هُم مُّهْتَدُونَ * وَ مَالِىَ لاَ أَعْبُدُ الَّذِى فَطَرَنِى وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ * ءَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ ءَالِهَةً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرّ لاَّ تُغْنِ عَنِّى شَفَـعَتُهُمْ شَیْئاً وَلاَ یُنقِذُونِ * إِنِّى إِذاً لَّفِى ضَلاَل مُّبِین * إِنِّى ءَامَنْتُ بِرِبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ * قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یالَیْتَ قَوْمِى یَعْلَمُونَ * بِمَا غَفَرَلِى رَبِّى وَ جَعَلَنِى مِنَ الْمُکْرَمِینَ * وَ مَآ أَنْزَلْنَا عَلى قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُنْد مِّنَ السَّمَآءِ وَ مَا کُنَّا مُنزِلِینَ * إِنْ کَانَتْ إِلاَّ صَیْحَةً واحِدَةً فَإِذَا هُمْ خامِدُونَ * یاحَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِّن رَّسُول إِلاَّ کانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ
و براى آنها، اصحاب قریه (انطاکیه) را مثال بزن، هنگامى که فرستادگان خدا به سوى آنان آمدند; هنگامى که دو نفر از رسولان را به سوى آن ها فرستادیم امّا آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند; پس براى تقویت آن دو، شخص سوّمى فرستادیم; آنها همگى گفتند: ما فرستادگان (خدا) به سوى شما هستیم! امّا آنان (در جواب) گفتند: شما جز بشرى همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزى نازل نکرده، شما فقط دروغ مى گویید! (رسولان ما) گفتند: پروردگار ما آگاه است که ما قطعاً فرستادگان (او) به سوى شما هستیم، و بر عهده ما چیزى جز ابلاغ آشکار نیست! آنان گفتند: ما شما را به فال بد گرفته ایم (و وجود شما را شوم مى دانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکى از ما به شما خواهد رسید! (رسولان) گفتند: شومى شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهى اسراف کارید! و مردى (باایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: اى قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروى کنید! از کسانى پیروى کنید که از شما مزدى نمى خواهند و خود هدایت یافته اند. من چرا کسى را پرستش نکنم که مرا آفریده، و همگى به سوى او بازگشت داده مى شوید! آیا غیر از او معبودانى را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانى به من برساند، شفاعت آنها کمترین فایده اى براى من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! اگر چنین کنم، من در گمراهى آشکارى خواهم بود! (به همین دلیل) من به پرورگارتان ایمان آوردم; پس به سخنان من گوش فرا دهید! (سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد: وارد بهشت شو. گفت: اى کاش قوم من مى دانستند که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامى داشتگان قرار داده است! و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکرى از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنّت ما بر این نبود; (بلکه) فقط یک صیحه آسمانى بود، ناگهان همگى خاموش شدند! افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبرى براى هدایت آنان نیامد مگر این که او را استهزا مى کردند!
1 . سوره یس، آیات 13 تا 30.
