در طول تاریخ بشر، پیامبران و جانشینان آنان، امامان معصوم و جانشینان خاصّ و عامّ آنها، علما، فقها و تمامى کسانى که در خطّ آنها بوده اند، مورد اتّهام منکران خدا قرار گرفته و مى گیرند و آنان انواع تهمت و برچسب را بر این پویندگان راه حقّ و حقیقت مى زدند تا با این نسبت هاى دروغین و زشت، مردم حق جو و تشنه معارف الهى را از اطراف آنها پراکنده سازند; همان گونه که در انقلاب اسلامى ایران، همگان شاهد بودند که دشمن ناتوان پیوسته چه تهمت ها و برچسب هایى را به انقلابیّون، حضرت امام (رحمه اللّه) و یاران باوفاى او مى زدند; ولى مى دانیم که دروغ فروغى ندارد و خورشید حقیقت، هیچ گاه در پشت ابر پنهان نمى ماند.
در میان تهمت ها و برچسب هایى که به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) زده اند، دو برچسب آن، که حتّى به سایر پیامبران نیز نسبت داده اند، بسیار شایع بوده است; آن دو عبارتند از: «ساحر» و «مجنون». از این رو، قرآن مجید مى فرماید:
کَذلِکَ ما أَتَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُول اِلاّ قالُوا ساحِرٌ اَوْ مَجْنُونٌ
این گونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها به سوى قومى فرستاده نشد، مگر این که آنها گفتند: او ساحر یا دیوانه است!
ولى همان طور که گذشت این برچسب ها و مثل ها براى اغفال مردم، مؤثّر واقع نشد; به همین جهت، مرتّب برچسب ها و تهمت ها را عوض مى کردند و گاهى هم ضدّ و نقیض مى گفتند; مانند برچسب ساحر و کاهن و مجنون که با هم متناقضند; زیرا سحر و غیب گویى، هوش و حافظه فراوانى مى خواهد و یک شخص مجنون و دیوانه هرگز نمى تواند ساحر یا کاهن شود.
1 . سوره ذاریات، آیه 52.
