آیات 14 تا 17 سوره حشر مشتمل بر دو مثال قرآنى است; خداوند متعال مى فرماید:

لا یُقاتِلُونَکُم جَمیعاً اِلاَّ فِى قُرًى مُحْصَنَة اَوْ مِنْ وَراءِ جُدُر بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمیعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتّى ذلِکَ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لایَعْقِلُونَ کَمَثَلِ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَریباً ذاقُوا وَبالَ اَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ کَمَثَلِ الشَّیْطانِ اِذْ قالَ لِلاِْنسانِ اکْفُرْ فَلَمّا کَفَرَ قالَ اِنّى بَرَىءٌ مِنْکَ اِنّى اَخافُ اللّهَ رَبَّ الْعالَمینَ فَکانَ عاقِبَتَهُما اِنَّهُما فِى النّارِ خالِدِینَ فِیها وَ ذلِکَ جَزاءُ الظّالِمینَ

آنها هرگز با شما به صورت گروهى نمى جنگند، جز در دژهاى محکم یا از پشت دیوارها. پیکار شان در میان خودشان شدید است (امّا در برابر شما ضعیف); آنها  را متّحد مى پندارى، در حالى که دلهایشان پراکنده است; این به خاطر آن است که آنها قومى هستند که تعقّل نمى کنند. (کار این گروه از یهود) همانند کسانى است که کمى قبل از آنان بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و براى آنها  عذابى دردناک است! کار آنهاهمچون شیطان است که به انسان گفت: کافر شو تا مشکلات تو را حل کنم امّا هنگامى که کافرشد گفت: من از تو بیزارم، من از خداوندى که پروردگار عالمیان است بیم دارم; سرانجام کارشان این شد که هردو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن مى مانند; و این است کیفر ستمکاران!