«مگس» در سراسر قرآن مجید تنها در این آیه شریفه مورد اشاره قرار گرفته است و در نظر ما انسان ها، موجودى پست و بى ارزش است; آیا واقعاً مگس موجودى بى ارزشى است؟
در پاسخ به این پرسش، باید گفت که مگس نه تنها موجود بى ارزشى نیست; بلکه از عجایب مخلوقات خداوند و از آیات الهى است. این موجود ریز و کوچک اندام، على رغم جثّه کوچکش، داراى دستگاه تنفّس، دستگاه تغذیه، دهان، زبان، معده، روده، سلسله اعصاب فهم و ادراک، چشم، گوش، ماهیچه هاى بسیار قوى ـ که به وسیله آن مى تواند بالهایش را با سرعت زیاد به حرکت در آورد ـ و سایر اعضا مى باشد. جالب این که ساختمان بدن این موجود کوچک به مراتب پیچیده تر و دقیق تر از ساختمان یک هواپیماى بزرگ است; و ساختن چنین هواپیمایى آسان تر از خلقت یک مگس است! زیرا هواپیما تولید مثل نمى کند، ادراک و شعور و اراده اى ندارد، قادر به تهیّه غذاى خویش نیست، قدرت دفاع ندارد و...; ولى مگس توانایى انجام تمام این کارها را دارد!
بنابراین مگس واقعاً از عجایب مخلوقات خداوند است و هیچ کسى توانایى آفرینش چنین موجودى را ندارد. امروز على رغم پیشرفت خارق العاده اى که بشر در زمینه هاى مختلف علمى به دست آورده است، باز هم قدرت آفرینش یک مگس را ندارد. در اینجا سؤال دیگرى مطرح مى شود که:
شنیده شده است که در آستانه قرن بیستم بشر قدرت «شبیه سازى» پیدا کرده است; یعنى قسمتى از بدن یک حیوان، مثل گوسفند، را در شرایط خاصّى پرورش مى دهد تا تبدیل به یک گوسفند کامل مى شود و این مطلب، حتّى در مورد انسان نیز امکان پذیر است که حاصل آن انسانى است که نه پدر دارد و نه مادر! با توجّه به این موضوع در مى یابیم که بشر امروزى توانایى بر آفرینش چیزهاى بزرگتر و مهم تر از مگس را دارد. پس چگونه انسان را موجودى ناتوان در آفرینش مگس مى پنداریم؟
در جواب این سؤال مى گوئیم که این عمل، آفرینش محسوب نمى شود; بلکه نوعى قلمه زنى است که قبل از این در مورد درختان با پیوند قسمت کوچکى از پوست شاخه یک درخت، درخت تنومندى پرورش مى یافت و میوه مى داد. بدن انسان و حیوانات نیز همانند درختان اگر قطعه اى از آن به جاى دیگر پیوند زده شود، در شرایط ویژه اى رشد و نمو مى کند و تبدیل به انسان کامل مى شود; زیرا ما معتقدیم که هر سلول انسان، واجد تمام ویژگى ها و خصوصیّات انسان است.
بنابراین، شبیه سازى همان قلمه زدن و پیوند زدن است و مسأله حیات و آفرینش هنوز هم از معمّاهاست!
