هنگامى که تاریخ را ورق مى زنیم، نمونه هاى فراوانى را مشاهده مى کنیم که حکایت از سستى و بى اعتبارى قدرت هاى غیر خدایى و ضعف و ناتوانى آن است. قرآن مجید، داستان قوم سبأ را در آیات 15 تا 21 این سوره آورده است که نمونه کامل این مثال است.

خلاصه داستان قوم سبأ :

در آن سرزمین کوه هایى وجود داشت که به هنگام بارندگى سیلاب هایى از آن جارى مى شد; این سیلاب ها از درّه ها عبور مى کرد و بر سطح زمین جارى مى گشت و باعث ویرانى و خرابى مزارع و خانه ها مى شد; به این جهت مردم به فکر ساختن سدّى در مقابل این سیلاب هاى ویرانگر افتادند، و بشر احتمالا نخستین سدّ خاکى را در این جا آزمایش کرد; سدّ خاکى بزرگى زده شد، سیلاب هاى خطرناک مهار گشت و دریاچه عظیمى در پشت سد به وجود آمد. آب هاى پشت سد را با روزنه هاى مخصوص به کانال ها و جوى هاى مخصوص و از آنجا به سوى مزارع و باغ ها هدایت کردند.

به برکت آب سد، تمام کشور به یک باغ سرسبز تبدیل شد; باغى که سراسر درخت و گل و میوه بود. شکوفایى اقتصادى عجیبى بر اثر این سدّ به وجود آمد که منشأ تمدّنى به نام تمدّن قوم سبأ گشت. وفور نعمت و آسایش در این مملکت به حدّى رسید که مسافران در تمام سفرها زیر سایه درختان بلندى که دو طرف جادّه ها روئیده بود، حرکت مى کردند و میوه درختان بقدرى فراوان بود که آنها نیازى به همراه بردن آذوقه سفر نداشتند، کافى بود که سبدى بر روى سر بگذارند تا در مدّت کوتاهى پر از میوه شود!

ولى از آنجا که نعمت زیاد نیز باعث غرور و غفلت انسان مى گردد، جمعى از قوم سبأ سرمست باده غرور گشته، شروع به ناشکرى کردند; مثلا مى گفتند «این چه وضعى است که همه مردم قدرت مسافرت دارند! ـ مسافرت درگذشته، مخصوص ثروتمندان بود!» ـ یا مى گفتند: «این چه شهر و مملکتى است که تمام روستاهاى آن به هم متصّل شده است و همه جا سر سبز است، خدایا بین این روستاها فاصله بینداز!» و سخنانى از این قبیل که ناشى از غفلت بود.

بالاخره این ناسپاسى ها، سبب فرود آمدن عذاب الهى شد و آن کشور ویران گشت.

آیا مى دانید که خداوند این مملکت سرسبز و آباد را چگونه نابود کرد؟ آیا با بمب هاى اتمى آن را ویران کرد؟

نه! این ها همانند تار عنکبوت سست و بى اعتبار است، نابودى تار عنکبوت نیازى به بمب اتم ندارد. خداوند این مأموریت بزرگ را به چند موش صحرایى داد تا به همه انسان ها بفهماند که هر آنچه غیر خداست همانند تار عنکبوت است. موش ها سوراخ هایى در سد ایجاد کردند، آب از این سوراخ ها نفوذ کرد و کم کم بر اثر نفوذ آب سوراخ ها بزرگ شد، تا این که شب هنگام صداى مهیب و دلخراشى، شکستن سد را اعلام کرد! با شکستن آن سدّ بزرگ، آب تمام کشور را فراگرفت و آن منطقه مملوّ از گل و گیاه را در مدّت کوتاهى به خرابه اى تبدیل ساخت تا آنجا که دیگر آن سامان محلّ مناسبى براى زندگى نبود; به همین خاطر مردم به شهرها و کشورهاى مجاور هجرت کردند!