آخرین آیه سوره فتح، چهل و ششمین مثال مارا تشکیل مى دهد، خداوند کریم در این مثال زیبا مى فرماید:
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّه وَالَّذِینَ مَعَهُ اَشِدّاءُ عَلَى الْکُفّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَرهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللّهِ وَ رِضواناً سیماهُمْ فىِ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِکَ مَثَلُهُمْ فىِ التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فىِ الاِنْجِیلِ کَزَرْع اَخْرَجَ شَطْئَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى عَلى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّراعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفّارَ وَعَدَاللّهُ الَّذِینَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ اَجْراً عَظِیماً
محمد(صلى الله علیه وآله) فرستاده خداست و کسانى که با او هستند، در برابر کفّار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند; پیوسته آنهارا در حال رکوع و سجود مى بینى در حالى که همواره فضل خدا و رضاى او را مى طلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثرسجده نمایان است; این توصیف آنها در تورات است و مثل آنان در انجیل این است: همانند زراعتى که جوانه هاى خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تامحکم شده و برپاى خود ایستاده است و به قدرى رشد و نمو کرده که زارعان را به شگفتى وامى دارد; این براى آن است که کافران را به خشم آورده!
(ولى) کسانى از آنهارا که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند، خداوند وعده آمرزش و اجرعظیمى داده است.
