حیوانات بارکش فراوانند; امّا چرا خداوند متعال در این آیه شریفه، عالمان بى عمل و یهودیان لجوج را به «دراز گوش» تشبیه کرده است؟
پاسخ : ظاهراً علّت آن این است که «دراز گوش» شهرت فراوانى در حماقت و نادانى دارد به این جهت، هر گاه مى خواهند ضرب المثلى براى حماقت شخصى بزنند، او رابه «حمار» تشبیه مى کنند; در حماقت «الاغ» همین بس که اگر ده بار از جادّه اى خطرناک عبور کند و با خطرات زیادى روبه رو شود، بازهم از آن مسیر مى رود و مسیر خود را عوض نمى کند!
خداوند متعال براى این که نهایت حماقت عالمان بى عمل و یهودیان لجوج را نشان دهد، آنها را به «حمارى» تشبیه مى کند که بهره اش از یک بارِ کتاب، تنها احساس سنگینى و خستگى است. آیا حماقتى بالاتر از این تصوّر مى شود که انسانى در تمام مدّت عمر خود علومى را با خود حمل کند و هرگز از آن استفاده نکند!