اولا خواب اصحاب کهف خوابی معجزه آسا بود که نباید با خواب های معمولی قیاس شود و از آیات قرآن نیز برمی آید که خواب آنها متفاوت با خواب های معمولی بود. ثانیا اراده خداوند فقط به اموری محدود می شود که ذاتا و عقلا محال باشند(مانند اجتماع نقیضین یا ضدین و مانند آن) نه اموری که در ظاهر و در قیاس با دانش محدود ما ناممکن به نظر آیند و از آنجا که در علوم تجربی و زیستی ثابت شده که خواب های طولانی مدت با توضیحاتی چون زمستان خوابی یا انجماد و به حداقل رساندن میزان نیاز بدن به سوخت و ساز و انرژی، اموری قابل حصول و ممکن هستند، هیچ اشکالی ندارد که اراده خداوند متعال به پدید آمدن چنین خوابی تعلق گرفته باشد.

بنا به نقل مشهور اجساد مطهر شهدا سه روز زير آفتاب بر روى زمين مانده بود؛ تا آنكه طائفه بنى اسد به كربلا آمدند. چون شهدای کربلا نه سر در بدن داشتند و نه لباسى بر تن، بنی اسد متحير و سرگردان بودند كه چه كنند؟!
تا اینکه امام سجاد(ع) از سمت صحرا به سوى آنان آمد و شهدا را به آنها معرفى كرد و با راهنمایی ایشان شهدای کربلا دفن شدند.
بنابر مبانى اعتقادى شيعه، متولى كفن و دفن هر امامى، امام بعد از اوست و آمدن امام سجاد(ع) به کربلا با دستور و قدرت الهی بوده است.

منظور جوى است که گرداگرد زمین را گرفته، و ضخامتش صدها کیلومتر است و کره زمین را در برابر بمباران شبانه روزى شهاب سنگها که از هر گلوله اى خطرناک ترند حفظ مى کند و اشعه آفتاب که داراى اجزاء مرگبارى است به وسیله آن تصفیه مى شود و از نفوذ اشعه کشنده کیهانى که از بیرون جو، به سوى زمین سرازیر است، جلوگیرى مى کند.

اگر ماههاى قمرى بر فصول سال تطبیق نکند ایرادى بر آن نیست؛ زیرا مقیاس سنجش آن، گردش آفتاب و فصول چهارگانه نبوده است. و اگر ما در برگزارى مراسم سوگوارى و جشن، رعایت فصول را نمى کنیم براى این است که مقیاس ما در این مراسم همان ماههاى قمرى است که مطابق با گردش ماه است و آنچه مورد نظر ماست این است که حادثه مزبور در چه روزى از ماه قمرى واقع شده است. نه فصلى که در آن واقع شده است.

در سوره نحل بحث از نعمتهاى خداوند مانند: باران، نور آفتاب، انواع گیاهان و میوه ها و ... و حیواناتى که خدمتگزار انسانها هستند و انواع وسائل زندگى و حتى نعمت فرزند و همسر، به میان آمده؛ همچنین از دلائل توحید و عظمت خلقت خدا و معاد و تهدید مشرکان و مجرمان بحث مى کند؛ و در قسمت دیگرى از آن به احکام مختلف اسلامى، اشاره شده و همچنین دعوت به شکرگزارى از نعمتهاى او و الگو گرفتن از ابراهیم(ع) می نماید؛ و بالاخره از بدعتهاى مشرکان سخن مى گوید و انسانها را از وسوسه هاى شیطان بر حذر مى دارد.

زمین روى یک مدار بیضى شکل به دور آفتاب مى گردد. طبق قانون عمومی جاذبه، حرکت زمین به دور آفتاب حرکت یکنواخت نیست؛ ولی حرکت عقربه هاى ساعت، حرکتی یکنواخت است. پس این دو حرکت هرگز نمى توانند با هم توافق نمایند.

نزول باران، نظام بسیار دقیق و حساب شده اى دارد، از موقعى که آفتاب به اقیانوس ها مى تابد، وذرات لطیف آب را از املاح جدا کرده و به صورت توده هاى ابر به آسمان مى فرستد، تا وقتی که تبدیل به دانه هاى کوچک باران مى شود و به نرمى به زمین مى نشیند، و در آن نفوذ مى کند، بى آن که ویرانى بیافریند. در همه حال نشانه هاى عظمت، علم و قدرت خداوند در آن نمایان است.

زمین هاى خشکیده و خاموش و بى روح که گاهى خشکسالى آنها را چنان از کار انداخته که انسان هرگز باور نمى کند در گذشته در آغوشش گیاهى پرورش یافته، و یا در آینده موجود زنده اى در دامانش تولد خواهد یافت. اما چند باران پى در پى و به دنبال آن تابش اشعه حیات بخش آفتاب، آن را به حرکت در مى آورد، گوئى خفته اى است که بیدار مى شود و یا صحیحتر، مرده اى است که با دم مسیحائى باران به حیات باز مى گردد. و این یکى از شاهکارهاى آفرینش است. هم نشانه اى است از قدرت و عظمت آفریدگار، و هم دلیلى بر امکان معاد.

قرآن مجید مسلمانان را به اندیشیدن در اسرار باعظمت خلقت فرا می خواند. تفکر در کره زمین که بیش از یک میلیون بار کوچکتر از خورشید است و جزئی از منظومه شمسی است و منظومه شمسی هم جزئی از کهکشان راه شیری است. وجود میلیاردها ستاره در کهکشان راه شیری، بر عظمت این عالم می افزاید. این ها تنها گوشه ای از عظمت خلقت است که خود آئینه ای از عظمت خداست.

اینکه گاهی بدون زحمت مواهبی مثل نور آفتاب، باران، عقل و... به لطف خدا نصیب انسان می شود تصادفی نیست بلکه حساب این گونه روزى ها از روزى هائى که با تلاش و کوشش به دست مى آیند جداست و اگر به طور صحیح استفاده نشود از دست خواهد رفت. در روایات هم به هر دو نوع روزی اشاره شده؛ لذا نباید به بهانه مقسم بودن روزی دست از تلاش برای تأمین زندگی مادی و معنوی بهتر برداشت.