از نشانه هاي نزديك شدن «قيامت»، «زلزله شديد زمين» است که در سوره «زلزال» به آن اشاره شده است. منظور از اين زلزله، به قرينه آيه دوّم سوره «زلزال»، زلزله اى است كه به هنگام رستاخيز روى مى دهد و زمين اثقال درونش را بيرون مى ريزد؛ زيرا «اثقال» جمع «ثَقَل» به معناى دفينه ها است و به احتمال قوى در اينجا به معناى انسان ها است كه در آن هنگام، از قبرها بيرون مى ريزند. اين زلزله برخلاف ساير زلزله ها، سازنده است نه ويرانگر و ميرانده، و به انسانها اجازه مى دهد به سرعت از قبرها خارج گردند و حيات نوين خود را از سر بگيرند.

خداوند درباره آفرينش آسمان مى‌ فرماید؛ «ما آسمان را سقف محفوظى قرار داديم». این تعبیر می تواند اشاره به جو زمین باشد. جوی که مانند حفاظی پولادین مانع نفوذ اشعه های مرگبار و برخورد اجرام آسمانی با زمین می گردد. دانشمندی به نام «فرانک آلن» می گوید: «جو زمین روزانه شر 20 میلیون سنگ آسمانی را رفع می کند، سنگ هایی که با سرعت 50 کیلمومتر در ثانیه بسوی زمین در حرکت اند، که حتی برخورد کوچک ترین شان با زمین انفجاری معادل نیروی ذرات اتمی ایجاد می کنند». حال اگر اين سقف نبود؛ آيا آرامشى در زمين وجود داشت؟

بر اساس روایات، سجده كردن بر خوردني ها و پوشيدني ها بخاطر اینکه مسجود دنیاپرستان می باشد جایز نیست. امام صادق(ع) در جواب این سوال فرمودند: «سجود، خضوع براى خداوند عزّوجل است، پس جايز نيست بر مأكول و ملبوس، زيرا فرزندان دنيا و دنياپرستان بنده و عبيد مأكول و ملبوسند [گويا بر آنها سجده مي كنند] و سجده كننده براى خدا، جايز نيست پيشانى خود را در سجده بر جاى سجده دنياپرستانى گذارد كه دنيا فريبشان داده است و سجده بر زمين افضل است؛ زيرا نشان دهنده تواضع و خضوع بيشتر براى خداوند است».

حضرت على(ع) درباره معنای «سجود» می فرمایند: «وقتى سر بر زمين مى نهى؛ يعنى از اين خاك خلقم كردى و وقتى سرت را برمى دارى؛ يعنى از همین خاک بیرونم آوردی و سجده دوم را که می کنی یعنی به سوى همين خاك مرا باز مى گردانى، و وقتى [سر] از سجده دوم برمى دارى؛ يعنى از همين خاك يكبار ديگر مرا خارج مى كنى».

در آيات قرآن، گواهان مختلفى براى رستاخیز ذكر شده که نخستین آنها ذات پاک خداوند است. از این رو قرآن می فرماید: «در هر حال كه باشى، ما گواه بر شما هستيم و هيچ امرى بر علم پروردگار مخفى نمى ماند، مگر اينكه در كتاب آشكار ثبت است». هم چنین پيامبران نيز از گواهان در قیامت اند: «از هر امتى گواهى خواهيم آورد و تو را گواه بر آنها قرار خواهيم داد». ضمن اینکه زبان و دست و پا و پوست بدن و زمین و فرشتگان همگی در دادگاه قیامت در زمره گواهان اعمال ما خواهند بود.

لقب «مسيح» همان گونه كه بر پيامبر خدا حضرت عيسى(ع) اطلاق مى شود بر «دجّال» نيز اطلاق مى گردد؛ و تنها وقتى به صورت مطلق و بدون قيد آورده شود منظور همان حضرت عيسى(ع) است. در ظاهر، «مسيح دجّال» همان دجّال معروف است که چون با پرچم مسيحيت ظهور خواهد كرد و قيام او همه زمين را فرا مى گيرد و گويا آن را مسح مى كند به این نام خوانده می شود.

موضوع کروی بودن زمین، یکی از اسراری است که در آیات و روایات به آن اشاره شده است. همانند آیه 5 سوره صافّات که می فرماید: «رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَ رَبُّ الْمَشَارِقِ». تعدّد مشرقها و نقطه طلوع، لازمه کروى بودن زمین مى باشد؛ در حقیقت اگر زمین مسطّح باشد، جهان تنها یک مشرق خواهد داشت. امام صادق(ع) در ضمن روایتی فرمودند: «إنّمَا عَلَیْکَ مَشْرِقُکَ وَ مَغْرِبُک»؛ (تو باید مشرق و مغرب منطقه خود را ملاک عمل قرار دهی). این سخن، نشان از کرویّ بودن زمین دارد.

آیه 61 سوره عنکبوت، به اعتقاد قلبی بت پرستان در رابطه با توحید در خالقیت می پردازد و به این مطلب اشاره می کند که بت پرستان به توحید در خالقیت باور داشته اما در توحید درعبادت، گرفتار شرک شده اند و بت ها را به عنوان واسطه بین خود و خدا پرستش می کنند، غافل از این که هیچ فاصله اى میان خداوند و انسان وجود ندارد، و او از رگ گردن به ما نزدیک تر است.

«ملكوت» به گفته راغب در مفردات مصدر «مَلَكَ» مى باشد كه «تا» به آن اضافه شده است؛ و تنها در مورد مالكيت خداوند به كار مى رود؛ در مجمع البحرين و لسان العرب آمده است كه «ملكوت» به معناى عزّت و سلطان است. بعضى نيز گفته اند: از ريشه «مُلك» به معناى حكومت و مالكيت است و «واو» و «تا» آن براى تأكيد و مبالغه مى باشد.

قرآن تأكيد زیادی بر لزوم استفاده از حسّ و مشاهده به عنوان يك منبع معرفت و شناخت می نماید. مانند: توجه دادن انسان ها به آسمان و زیبایی ها و نظم و استحکام آن، دعوت به مشاهده نظام آسمان ها و زمين و مخلوقات. پروردگار براى بيدارى دل ها و پيمودن راه توحيد و خداشناسى، دعوت به تامل در مسأله نزول باران و زنده شدن زمين هاى مرده، توجه دادن انسان به مبدأ آفرینش، دعوت انسان به بازنگری دوباره غذا و چگونگی پدید آمدن آن و به صورت کلی دعوت به تأمل در پدیده های گوناگون هستی نموده است.