آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور جوى است که گرداگرد زمین را گرفته، و ضخامتش صدها کیلومتر است و کره زمین را در برابر بمباران شبانه روزى شهاب سنگها که از هر گلوله اى خطرناک ترند حفظ مى کند و اشعه آفتاب که داراى اجزاء مرگبارى است به وسیله آن تصفیه مى شود و از نفوذ اشعه کشنده کیهانى که از بیرون جو، به سوى زمین سرازیر است، جلوگیرى مى کند.

از آنجا که آرامش زمین به تنهائى براى آرامش زندگى انسان کافى نیست بلکه باید از طرف بالا نیز ایمنى داشته باشد، خداى متعال در آیه 32 سوره «انبیاء» به این واقعیت اشاره نموده مى فرماید: (ما آسمان را سقف محفوظى قرار دادیم ولى آنها از آیات و نشانه هاى توحید که در این آسمان پهناور است روى گردانند)؛ «وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آیاتِها مُعْرِضُونَ». (1)
منظور از آسمان در اینجا، جوى است که گرداگرد زمین را گرفته، و ضخامت آن طبق تحقیقات دانشمندان، صدها کیلومتر مى باشد، این قشر ظاهراً لطیف، که از هوا و گازها تشکیل شده به قدرى محکم و پرمقاومت است که هر موجود مزاحمى از بیرون به سوى زمین بیاید نابود مى شود، و کره زمین را در برابر بمباران شبانه روزى سنگ هاى «شهاب» که از هر گلوله اى خطرناک ترند حفظ مى کند.
به علاوه اشعه آفتاب که داراى قسمت هاى مرگبارى است به وسیله آن تصفیه مى شود، و از نفوذ اشعه کشنده کیهانى که از بیرون جو، به سوى زمین سرازیر است، جلوگیرى مى کند.
آرى، این آسمان سقف بسیار محکم و پایدارى است که خدا آن را از انهدام حفظ کرده است. (2)، (3)