اسلام می گوید: اگر در حقّ کسی موضوع دزدی به ثبوت رسید، دست او را از حدّ انگشتها قطع کنید. اما جناب "بهاء " در مرتبه اول حکم به تبعید، در مرتبه دوم حبس و در مرتبه سوم، امر به گذاردن علامت در پیشانی دزد می کند. درباره این حکم تذکر چند نکته خالی از لطف نیست: 1- این دزد در محلی که به آن تبعید شده و او را نمی شناسند، راحتتر می تواند دزدی کند. 2- بین دزدی که برای امرار معاش، ناگزیر به دزدی شده و دزدان حرفه ای فرق نگذاشته است. 3- علامت گذاردن، به صورت مجمل بیان شده است.

«علی محمد باب» می گوید: ازدواج با بیش از دو زن حرام است. «میرزا بهاء» نیز در این مورد از او تقلید و پیروی کرده و با لحن دیگری همان حکم را از آسمان نازل می کند. پسر میرزا بهاء وقتی اعتراضات و انتقادات به این حکم را در ممالک غربی می بیند به کلی منکر قضیه شده و حکم صریح "اقدس" را تأویل کرده و می گوید: این حکم مشروط به رعایت عدالت است و آن هم امری محال می باشد. در صورتی که اولا «باب» و «بهاء» حرفی از عدالت نزده اند و ثانیا رعایت عدالت عقلا محال نیست.

بین بهاییان برزگترین وارثی که سهم بسیار قابل توجهی در بین ورّاث دارد، «بیت العدل» و در حقیقت رئیس بیت العدل است. اگر یکی از طبقات ارث وجود نداشته باشد یا مجموع آنها مفقود باشند در این صورت بیت العدل جانشین آن طبقه بوده و به اندازه مقرر ارث خواهد برد. لذا  بیت العدل چند برابر وراث دیگر ارث می برد؛ زیرا در هر موردی بالاخره یک یا چند نفر از طبقات هفتگانه مفقود است و در صورت فقدان هر طبقه، بیت العدل جانشین آن خواهد بود.

سیّد باب می گوید: «جزای ناراحت کردن دیگری 19 مثقال طلاست و اگر کسی را زندانی کند، زنش بر او حرام می شود». واحیرتا که دیه محزون کردن یک نفر به اندازه دیه زنا کردن با او باشد. لذا بهاء در کتاب «اقدس» این حکم را عفو می کند. اصولا او کتاب اقدس را از روی اجبار و به خاطر اصلاح کتاب «بیان» نوشت. بیانی که آتش زدن کتب اقوام دیگر جهان را واجب و همسر کسی را به دلیل محزون کردن دیگری حرام می داند. سؤال کردن از مطالب علمی و مسائل برهانی را تحریم کرده و اشیاء با ارزش پیروان خود را مطالبه می کند.

حکم «لواط» در میان بهائیان کاملاً، مبهم و مجهول است. «میرزا بهاء» در کتاب خود که رسما برای بیان حدود و احکام تألیف کرده از ذکر حکم و بیان حدّ آن ساکت مانده است. این پیامبر جدید می گوید: «من خجالت می کشم که حکم لواط را بیان کنم». به هر حال اگر یک بهائی مرتکب عمل زشت و نا پسند لواط و همجنس بازی گردید، حکم مجازات وی در بهائیت چیست؟ اگر آورنده حکم و آفریننده جهانیان از ذکر حکمی خجالت بکشد، پس تکلیف مردم وظیفه شناس چیست؟

«میرزا بهاء» به گفته های «باب» در زمینه ی حج، سر و شکلی داده و می گوید: بر هر مرد متمکنی واجب است که به سوی زیارت خانه « باب» در شیراز، یا خانه خود «بهاء» در بغداد، حرکت کند.
به نظر می رسد که اگر رهبران این آئین ادامه پیدا می کرد و آنها علاوه بر خداوند و پیامبر، امامانی نیز داشتند، تعداد کعبه های آنها به تعداد اولیائشان اضافه می شد.

سجده یکی از ارکان بزرگ نماز و از مظاهر خضوع و خشوع و از برترین نمودهای بندگی خداوند است. «میرزا بهاء» ابتدا یک نماز 9 رکعتی ابداع می کند که در آن سجده نیز وجود دارد و در آن اجازه می دهد که بر هر چیزی سجده شود. امّا بعدها نمازی نازل می کند که در آن سجده نیست.

 برطبق «گنجینه احکام» کسی که اضافه بر مخارج سالیانه خود، نوزده مثقال طلا (از جهت قیمت اگر چه جنس باشد) داشته باشد، لازم است 19% آن را حساب کند و ... نصاب دوم، نوزده دوم و نصاب سوم، نوزده سوم است و تا به حد نوزده نرسیده است حقوقی تعلق نمی گیرد. هر مثقال در این مسلک عبارت از نوزده نخود می باشد. «بهاء» در «اقدس» می گوید: «کسی که مالک صد مثقال از طلا باشد، لازم است نوزده مثقال آنرا برای خدائی که آفریننده زمین و آسمان است خارج کند...».

پس از اینکه جناب میرزا در «اقدس» نصاب زکات را بیان می کند، در صفحه 39 می خواهد مواردی را که زکات به آنها تعلق می گیرد، بنویسید؛ ولی تنها از خوراکی هایی اسم می برد که خداوند در قرآن زکات آنها را معیّن کرده است. جالب این اینکه تفصیل بیشتر در این حکم را به آینده موکول می کند و از ذکر نصاب معذرت می خواهد. و ظاهرا تا امروز خدا نخواسته است که تفصیل و شرح چگونگی زکات مواد خوراکی را بیان کند!!

«میرزا بهاء» در مقابل افکار «سید باب» و برای اینکه مسلک خود را به مقتضیات روز نزدیک کند و صورت حق به جانب به خود بدهد، به طور کلی موضوع جهاد را از میان برداشته، پیروان خود را به صلح طلبی و سازش با مخالفین و معاشرت با همه ادیان و توافق نظر و خوش روئی دعوت نموده و از جنگ و جدال نهی می کند. او در «اقدس» می گوید: «معاشرت و آمیزش کنید با اهل ادیان مختلف، و تبلیغ نمائید امر خدای مهربان را، و این کیمیای اعمال است اگر از اهل معرفت باشید».