طبق بيان انجيل‌ها در آخرين شب زندگى مسيح(ع) عده بسيارى با راهنمايى يهودا او را دستگير كردند. وقتي از او پرسيدند: آيا تو پسر خدا هستي؟ پاسخ داد: «من هستم و پسر انسان را خواهيد ديد كه بر طرف راست قوت نشسته، در ابرهاى آسمان مى‌آيد». اين سخن كه متضمّن ادعاى فرزندى خدا يا متضمّن دعوى نبوّت بود كافي بود تا حكم تكفير و قتلش را صادر كنند. جمعيت او را براى مصلوب ساختن بيرون بردند و به همراه دو نفر دزد، به دار آويختند چيزى نگذشت كه آوازى بلند در داد و جان داد و يوسف نامى جسد عيسى را تحويل گرفته و به خاك سپرد.

در اناجيل فعلي در يك جا عيسى(ع) فرزند يوسف و در جاي ديگر پسر خداوند و در جاى ديگر از روح القدس شمرده شده است. راه جمع اين عبارات به اين است كه يوسف ناپدري مسيح بوده نه پدر حقيقى او چون گاه در عرف، مجازاً بر ناپدري، «پدر» اطلاق مى‌كنند. اطلاق شوهر به يوسف نيز به مناسبت نامزدى او بود. از عبارات انجيل متّى برمى‌آيد كه يوسف بعداً با حضرت مريم(س) ازدواج كرد و تا هنگام تولّد عيسى با او همبستر نشد. اِسناد تولّد به روح القدس به خاطر وسيله و واسطه شدن روح القدس براى تولّد مسيح بوده است.

خداوند مبدئى است، داراى همه صفات کمال و آری از هر نقص و عیب و احتیاج و محدودیّت. تمام موجودات جهان آفریده او و نیازمند به او هستند و او به هیچ موجودى نیاز ندارد. چنین خدایى نه به کسى نیاز دارد و نه داراى اجزاى ذهنى و خارجى است و نه مى تواند بزاید و یا زاییده شود. مسیحیان با این عقیده، بدون آن که توجّه داشته باشند خدا را از مقام الوهیّت پایین آورده، در زمره دیگر آفریده ها قرار مى دهند و مقامات مسیحى نیز به همین دلیل، ناگزیر به توجیه و تأویل این عقیده خویش اند.

پولس می گفت: «مسیح حکمت خدا و نخست زاده ی تمامی آفریدگان است. او قبل از همه است و همه چیز در وی قیام دارد و به وساطت او هر چیز آفریده شده است...». پولس در وصف مسیح(ع) می گوید: «و او صورت خدای نادیده است، نخست زاده ی تمامی آفریدگان...». پولس، مسیح(ع) را فرزند خدا می دانست. به اعتقاد او، عیسی(ع) به حسب جسم از نسل داوود(ع) متولد شده و به حسب روح قدوسیت، پسر خدا است. پولس، عیسی(ع) را هم ذات با پدر می داند. اما رتبه ای پایین تر از خدای پدر برای مسیح(ع) قائل است.

در آیه 4 سوره زمر «لو شرطیه» وجود دارد که بر محال بودن چنین اراده ای از طرف خدا دلالت دارد؛ یعنی محال است خدا اراده کند که فرزند داشته باشد. بیان آیه 101 سوره انعام نیز «جدلی» و مطابق با قدرت فهم مشرکین است؛ چرا که همسر گزینی برای خدا معقول نیست. زیرا همسرگزینی از عوارض موجودات مادی است و او از چنین عوارضی منزه است. آیه 171 سوره نساء نیز به صراحت تاكيد مى كند كه فرزند داشتن خدا با یگانگی او منافات دارد؛ چرا که اگر فرزندى داشته باشد، شبيه او خواهد بود و این با یگانگی خداوند منافات دارد.

در جمله هاى مختلفى از اناجيل مانند انجيل مرقس و انجيل متّی، عيسى به عنوان خداوند معرّفى شده است. مثلاً در انجيل مرقس از قول مسيح(ع) چنين نقل مى‌كند: «چگونه كاتبان مى‌گويند مسيح پسر داوود است... خود داوود او را خداوند مى‌خواند، پس چگونه او را پسر مى‌باشد [يعنى پسر او مى‌باشد] و عوام النّاس كلام او را به خشنودى پذيرفتند».

 قرآن کریم در نفی تصورات باطلی که درباره خداوند و همسر و فرزند داشتن او می شود فرموده: «خداوند از آنچه او را به آن توصیف می کنید منزه است، او کسی است که آسمان و زمین را ابداع کرده است». اصولا او چه نیازى به همسر دارد؟ وانگهى چه کسى ممکن است همسر او باشد؟ با این که همه مخلوق او هستند، از همه اینها گذشته ذات مقدس او از عوارض جسمانى پاک و منزّه است و داشتن همسر و فرزند، یکى از عوارض روشن جسمانى و مادى است.

خداوند براى آن که تولد عیسی(ع) دستاویزى براى الوهیت او قرار نگیرد، در آیه 51 سوره آل عمران، از زبان ایشان مى فرماید: «خداوند پروردگار من و شما است، پس او را پرستش کنید». در قرآن- بر خلاف اناجیل که عیسی(ع) غالباً کلمه پدر را درباره خدا به کار مى برد- ایشان بر عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا تاکید می کند. تا زمانى هم که در میان مردم بود هیچ کس جرأت نکرد، او را خدا معرفى کند و حتى آثار تعلیمات او، به منحرفان اجازه نداد تا دو قرن بعد از او نیز، عقائد شرک آلود خود را ظاهر سازند.

برخلاف عهد عتیق، عهد جدید حاوی مطالبی هم در بیان توحید و هم در اثبات الوهیت شخصیت های تثلیث است. آیاتی از عهد جدید برای اشاره به تثلیث مورد استفاده قرار گرفته است؛ برخی از این آیات عیسی(ع) را پسر خدا معرفی می کنند. در برخی از عبارت ها از خداوند به عنوان پدر یاد شده است. برخی آیات هم به الوهیت عیسی مسیح (ع) تصریح یا اشاره کرده اند. بعضی از آیات هم به الوهیت روح القدس اشاره کرده اند.

قرآن تثلیث را آموزه ای می دانند که از میان مشرکان و بت پرستان به مسیحیت راه یافته است: آیات 73 و77 سوره مائده می گویند: «کسانى که گفتند: خداوند، یکى از سه خداست، به یقین کافر شدند ... بگو: اى اهل کتاب! در دین خود، غلّو نکنید و غیر از حق نگویید و از هوس هاى گروهى که پیشتر گمراه شدند و بسیارى را گمراه کردند و از راه راست منحرف گشتند، پیروى ننمایید». همچنین آیه 30 سوره توبه می گوید: «و نصارى گفتند: مسیح پسر خداست، این سخنى است که آنها به زبان مى آورند، در حالى که همانند گفتار کافران پیشین است...».