در آیه 4 سوره زمر «لو شرطیه» وجود دارد که بر محال بودن چنین اراده ای از طرف خدا دلالت دارد؛ یعنی محال است خدا اراده کند که فرزند داشته باشد. بیان آیه 101 سوره انعام نیز «جدلی» و مطابق با قدرت فهم مشرکین است؛ چرا که همسر گزینی برای خدا معقول نیست. زیرا همسرگزینی از عوارض موجودات مادی است و او از چنین عوارضی منزه است. آیه 171 سوره نساء نیز به صراحت تاكيد مى كند كه فرزند داشتن خدا با یگانگی او منافات دارد؛ چرا که اگر فرزندى داشته باشد، شبيه او خواهد بود و این با یگانگی خداوند منافات دارد.

«عُزَیْر» در لغت عرب، همان «عِزرا» در لغت یهود است که در عرب برای اظهار محبت به صیغه تصغیر درآمده. او یکى از بزرگان یهود در آن روزگار بود. یهود او را یکی از نجات دهندگان آیین خود می دانند و برای او احترام فوق العاده قائلند؛ زیرا هم با شفاعت نزد کورش آنها را از آوارگى نجات داده بود، و هم به وسیله بازنویسى «تورات» که قبل از تسلط کورش بر بابل توسط «بخت نصر» از بین رفته بود، به آئینشان سر و سامانى بخشید و این موضوع، سبب شد که گروهى از یهود لقب «ابن الله» را براى او انتخاب کنند.