شاگردان حضرت مسيح(ع) در آغاز دوازده تن بودند به نام‌هاى: پطرس، يوحنّا، متّى، يعقوب، اندرياس، فيلپس، توما، برثولما، يعقوب بن حلفى، شمعون، غيور، يهودا برادر يعقوب و يهودا اِسخريوطى که در زمان مسيح از خاصّان و نزديكان او و امين بيت المال بود؛ اما در خون مسيح شركت جست و در برابر مبلغى بسيار مختصر او را تسليم دشمنان كرد.

«پولس» را تحریف کننده عقائد مسیح(ع) می دانند. او مسیحیّت را برای جذب بیشتر ساکنان امپراتوری جدید، به طور اساسی و گسترده بازنگری و مطالبی را در آن وارد کرد؛ به طوریکه می توان ادعا کرد که آیین او دینی جدیدی با استفاده از پوشش مسیحیت بود. داستان ایمان آوردن وی و تأییدش توسط رسولان، تنها در کتاب «اعمال رسولان» آمده که نویسنده آن «لوقای طبیب» از همکاران و طرفداران پولس است. از سوی دیگر، لوقا نه جزء حواریان است و نه دلیلی بر تأیید شخصیت وی از طرف رسولان در دست داریم.

نام پطرس، شمعون بود. او از رسولانی بود که نزد عیسی(ع) جایگاه ممتازی برخوردار بود؛ لکن وی در کتاب مقدس، گاه مورد سرزنش سخت عیسی(ع) قرار می گیرد و گاه چنان به اوج می رسد که به لقب پطرس (سنگ خارا) به معنای شخصیتی پولادین و با ایمان محکم، مفتخر می شود. در انجیل متّی، عیسی(ع) پطرس را شیطان، سبب لغزش خود و کسی که به جای امور الهی در امور انسانی تفکر می کند، می خواند. از سوی دیگر، مواضعی از کتاب مقدس نشان از محبت ویژه ی عیسی(ع) به پطرس دارد.

در منابع اسلامی رسولان را با عنوان حواریّان می شناسیم. امام رضا(ع) در بیان وجه نامگذاری آنان فرموده اند: «... در اعتقاد ما، به این دلیل حواری نامیده شدند که درون خود را از آلودگی گناه زدوده و به درجه ی اخلاص رسیده بودند و با موعظه و نصیحت به زدودن آلودگی دیگران اقدام می کردند». روایتی از پیامبر(ص) آنان را دوازده نفر شخص خالص و انتخاب شده برای یاوری عیسی(ع) می داند که در نصرت خداوند و رسول او کوشا، شجاع و آماده بودند. هیچگونه ضعف و تکبری در آنان نبود، ... .

وی چند سال پس از میلاد مسیح در شهر طرسوس ترکیه کنونی در خانواده ای یهودی متولد شد. در شهر طرسوس از فرهنگ یونانی بهره برد و در بیت المقدس فرهنگ یهودی را کسب کرد و از این دو فرهنگ در شکل دادن به عقاید خود بسیار استفاده کرد. اولین بار کتاب مقدس نام وی را در داستان شهادت استیفان که برگزیده ی حواریون بود، مطرح کرده است. پولس در زمره ی مخالفان وی و دست اندر کار شکنجه ی او بود. نام اصلی او قبل از گرویدن به مسیحیت شائول بوده است. اما پس از گرایش به مسیحیت نام پولُس را برگزید.

پولس می گفت: «مسیح حکمت خدا و نخست زاده ی تمامی آفریدگان است. او قبل از همه است و همه چیز در وی قیام دارد و به وساطت او هر چیز آفریده شده است...». پولس در وصف مسیح(ع) می گوید: «و او صورت خدای نادیده است، نخست زاده ی تمامی آفریدگان...». پولس، مسیح(ع) را فرزند خدا می دانست. به اعتقاد او، عیسی(ع) به حسب جسم از نسل داوود(ع) متولد شده و به حسب روح قدوسیت، پسر خدا است. پولس، عیسی(ع) را هم ذات با پدر می داند. اما رتبه ای پایین تر از خدای پدر برای مسیح(ع) قائل است.

فرقه پیروان قوانین شرعی ثابت از قوانین و احکامی که به اگوستین مقدس منسوب است پیروی می کنند. این قوانین و احکام پس از اگوستین به اختصار جمع آوری شد و تا انقلاب قرن یازدهم به آن عمل می شد. در این دوره کشیشان وابسته به این کلیساها از متصرفات شخصی خود کناره گرفتند و به یک زندگی ساده ی اجتماعی، بر اساس قوانین اگوستین روی آوردند.

رسولان مقطع، حیات عیسی(ع) بیشتر ماهیگیرانی فقیر و ناآگاه بودند. با وجود آن که عیسی(ع) آنان را برای مأموریتی خطیر انتخاب کرده بود، آثار ضعف بصیرت در آنان هویدا بود. رسولان پس از مرگ مسیح همان افراد با بهره ی علمی اندک و ایمانی متزلزل بودند. عیسی(ع) پس از برخاستن از قبر در دو ملاقات با انجمن رسولان با قدرت خود ذهن ایشان را روشن کرد تا کتب را بفهمند.