آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند براى آن که تولد عیسی(ع) دستاویزى براى الوهیت او قرار نگیرد، در آیه 51 سوره آل عمران، از زبان ایشان مى فرماید: «خداوند پروردگار من و شما است، پس او را پرستش کنید». در قرآن- بر خلاف اناجیل که عیسی(ع) غالباً کلمه پدر را درباره خدا به کار مى برد- ایشان بر عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا تاکید می کند. تا زمانى هم که در میان مردم بود هیچ کس جرأت نکرد، او را خدا معرفى کند و حتى آثار تعلیمات او، به منحرفان اجازه نداد تا دو قرن بعد از او نیز، عقائد شرک آلود خود را ظاهر سازند.

خداى متعال براى رفع هر گونه ابهام و اشتباه و براى این که تولد استثنائى حضرت مسیح(علیه السلام) را دستاویزى براى الوهیت او قرار ندهند از زبان حضرت مسیح(علیه السلام) مى گوید: (مسلماً خداوند پروردگار من و پروردگار شما است، پس او را پرستش کنید؟ [نه من و نه چیز دیگر را] این است راه راست)، راه توحید و یکتاپرستى، نه راه شرک و دوگانه و چندگانه پرستى «اِنَّ اللهَ رَبّى وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُستَقیم». (1)
در آیات قرآن کراراً مى خوانیم که حضرت مسیح(علیه السلام) روى مسأله عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا تکیه مى فرمود، و بر خلاف انجیل هاى تحریف یافته کنونى ـ که نقل مى کند: مسیح(علیه السلام) غالباً کلمه پدر را درباره خدا به کار مى برد ـ قرآن مجید کلمه «ربّ» و مانند آن را از او نقل مى کند که دلیلى است بر نهایت توجه او نسبت به مبارزه با شرک، و یا دعوى الوهیت حضرت مسیح(علیه السلام) و لذا تا زمانى که حضرت مسیح(علیه السلام) در میان مردم بود هیچ کس جرأت پیدا نکرد، او را یکى از خدایان معرفى کند و حتى آثار تعلیمات مسیح(علیه السلام) در زمینه توحید، به منحرفان اجازه نداد تا دو قرن بعد از او نیز، عقائد شرک آلود خود را ظاهر سازند. (2)