بر اساس فقه شیعه، محارب كسى است که دست به اسلحه ببرد و مردم را به منظور غارت و بردن اموال، تهديد كند. حكومت اسلامى موظف است او را به يكى از مجازات هاي به دار آويختن، بريدن دست راست و پاى چپ يا تبعيد محكوم كند. سارقى كه به خانه مردم حمله مى كند نیز در حكم «محارب» است و اگر در حين سرقت به قتل برسد خون او هدر است. همچنين كسى كه به قصد بى حرمتى به زن يا پسرى حمله كند، آنها حق دارند به هر وسيله اى از خود دفاع كنند و اگر در این بین مهاجم كشته شود خونش هدر است.

طبق بيان انجيل‌ها در آخرين شب زندگى مسيح(ع) عده بسيارى با راهنمايى يهودا او را دستگير كردند. وقتي از او پرسيدند: آيا تو پسر خدا هستي؟ پاسخ داد: «من هستم و پسر انسان را خواهيد ديد كه بر طرف راست قوت نشسته، در ابرهاى آسمان مى‌آيد». اين سخن كه متضمّن ادعاى فرزندى خدا يا متضمّن دعوى نبوّت بود كافي بود تا حكم تكفير و قتلش را صادر كنند. جمعيت او را براى مصلوب ساختن بيرون بردند و به همراه دو نفر دزد، به دار آويختند چيزى نگذشت كه آوازى بلند در داد و جان داد و يوسف نامى جسد عيسى را تحويل گرفته و به خاك سپرد.

کسانى که با اسلحه ولو چاقو به جان، مال و نواميس مردم تجاوز مى کنند محارب با خدا و مفسد في الارض اند. قاضي و حکومت اسلامي در جهت حفظ امنيت و حقوق انسانها موظف است متناسب با ميزان جرم، يکي از مجازاتهاي اعدام، به دار آويختن، قطع انگشتان دست و پاي مخالف و تبعيد را در حق محارب به اجرا درآورد. علاوه بر اجراي حدود، عذاب عظیم اخروي نيز در انتظار  محارب است.

روزى علی(ع) به او فرمود: تو به دار آویخته می شوى و حربه به تو خواهند زد و و سومین روز از سوراخ هاى بینى و دهانت خون باز شود که ریشت را رنگین نماید. سپس درختی که به آن آویخته می شود را به او نشان داد. میثم تا زنده بود به پاى آن درخت می آمد و نماز می خواند. عبید اللَّه که به کوفه آمد، دستور داد که او را زنده به دار بیاویزند. چون سه روز از به دار آویختن او گذشت حربه به میثم زدند در حالی که تکبیر می گفت و در آخر آن روز از بینى و دهانش خون سرازیر شد و به شهادت رسید.