«سخاوت» در مقابل «بُخل» است و به معنی بذل و بخشش در امور مالی یا غیرمالی می باشد. فضیلت سخاوت در روایات عبارت است از: 1- از اخلاق انبياء است. 2- ستون ايمان می باشد. 3- سخاوتمند به معارف الهی یقین دارد. 4- خدا سخاوتمند را دوست دارد. 5- موجب نزدیک شدن به بهشت می شود. 6- باعث دوستی و محبت مردم می شود. 7- موجب دوری از آتش جهنم می شود. 8- نشانه شجاعت می باشد و ....

از وظایف مهم علماء عمل کردن بر طبق علم خود است. پیامبر(ص) می فرماید: «علماء دو دسته اند: دسته اى كه به علمشان عمل مى كنند و اينها اهل نجاتند و دسته اى كه بر طبق علم خود عمل نمى كنند، اين گروه دچار هلاكت و نابودى شده و...» در روايت آمده است که «حاکم ظالم و عالم فاجر، شدیدترین عذاب را می بینند»، همچنین آمده است: «آتش افروز جهنم ... عالمى است كه دين خود را به دنيا فروخته است».

روایات زیادی ازعلمای اهل سنت مثل مناوی، محب الدین طبری، متّقی هندی و... نقل شده که بیان می کند: فاطمه(س) را فاطمه نامیدند، چون خداوند او و فرزندان و دوستدارانش را از آتش جهنم دورساخته.

در منابع اهل سنت روایات بسیاری از پیامبر(ص) نقل شده که دلالت دارد بر اینکه چون حضرت فاطمه(س) دامان مبارک خود را به هیچ گناهی آلوده نساخت، خداوند آن حضرت و ذریۀ او را از آتش جهنم نجات بخشید.

در این باره روایات بسیاری از پیامبر(ص) توسط علمای اهل سنت نقل شده. مانند: «هرکس مرا، و این دو فرزند مرا، و پدر و مادر این دو را دوست بدارد، روز قیامت با من هم ‏درجه خواهد بود». «دوستدار ایشان (علی و فاطمه و حسنین) را خداوند دوست دارد و دشمن آنها را خداوند، دشمن دارد». «اى سلمان هرکس دخترم فاطمه(س) را دوست بدارد در بهشت با من خواهد بود و هرکس بغض و دشمنى فاطمه(س) را در دل داشته باشد در آتش جاى خواهد گرفت» و ... .

تحریم «ربا» حداقل در هفت آیه از قرآن کریم به وضوح دیده می شود و قرآن مجید به شدت هر نوع رباخواری را تحریم می کند، تا جایی که آن را نوعی کفر به خدا دانسته و از ناحیه خدا و رسولش به رباخوار اعلان جنگ می دهد و رباخوار را مستحق خلود در آتش جهنم می داند.

آغاز سوره تکاثر، سرزنش و ملامت افرادى است که بر اساس یک سلسله مطالب موهوم بر یکدیگر تفاخر مى کردند. پس از آن نسبت به مسأله معاد، قیامت و آتش دوزخ؛ و سرانجام مسأله سؤال و بازپرسى از نعمت ها هشدار مى دهد.

اهل بیت(ع) معتقد بودند که ابوطالب هرگز بت پرست نبوده، به نبوّت پیامبر اسلام ایمان داشت و مسلمان از دنیا رفت. آنان به مناسبت های مختلف بر ایمان ابوطالب تأکید می کردند، از جمله در روایاتی از حضرت على(ع)، امام رضا(ع) و امام صادق(ع) به ایمان ایشان تصریح شده است.

روایاتى در باب فضیلت زیارت قبر امام رضا(ع) در منابع و کتب اهل سنت ذکر شده، همانند؛ سیّد على بن شهاب الدین همدانى از پيامبر(ص) نقل می کند: «زود است که پاره اى از تن من در خراسان دفن شود. هیچ غصه دارى او را زیارت نمى کند جز آن که خداوند غصّه او را برطرف خواهد کرد و هیچ گناهکارى او را زیارت نمى کند جز آن که خدا گناهش را بیامرزد». هم چنین حموینى از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود «هيچ مؤمنى او را زيارت نمى کند جز آن که خداوند براى او بهشت را واجب کرده و جسد او را بر آتش حرام کند».

هر کس سخنی را به دروغ به پیامبر(ص) نسبت دهد از دروغ گویان است و مرتکب گناه کبیره شده و جایگاهش در آتش جهنم است. و بسیاری از بزگان اهل سنت مثل سيوطى، ابومحمّد جوينى، نووی و... نیز به این مطلب اشاره کرده اند.