انحرافات ناشی از مسأله «تثليث» و مشتقّات و لوازم آن، قيافه مسيحيّت را به كلّى دگرگون ساخته و فساد آن از خداشناسى به نبوّت سرايت كرده و حضرت مسيح(ع) را در قيافه‌اى كه به كلّى با قيافه اصلى مباينت دارد نشان داده است و دامنه اين انحراف به مراسم عبوديّت و مسائل اخلاقى و همه دستورهاى مذهبى نيز كشيده شده و آنها را مسخ و دگرگون كرده است. هم‌چنين گناه بخشى، فروش مغفرت نامه و پرستش مجسّمه‌هاى مريم و مسيح و امثال اينها، همه از ميوه‌هاى تلخ اين شجره خبيثه است.

در آیات و روایات در مورد غفلت بیان شده است که : 1- خدا فرمود: «كسى كه مرا دوست دارد فراموشم نمى كند». 2- توقف قلب، در غفلت از خداوند است. 3- قرآن می فرماید: «كسانى كه از نشانه هاى ما غافلند، به سبب آنچه كسب كرده بودند جايگاهشان آتش است». 4- بيدارى چشمها با غفلتِ قلبها بى فائده است. 5- كسى كه از ذكر خدا روى گرداند، به عذاب شديد گرفتار می شود.

در تطبیق مسائل علوم با قرآن سه نظریه وجود دارد: برخی راه افراط را پیموده و به بهانه خدمت به قرآن، آیات آن را با کم ترین تناسب، بر فرضیات علمی تطبیق دادند. این کار نه تنها خدمت به قرآن نیست بلکه مایه بی اعتباری آن است. دسته دوم راه تفریط را پیموده و معتقدند حتی در مسلماتی که با برخی از آیات هماهنگ باشند نیز نباید تطبیقی صورت گیرد. اما راه صحیح حد وسط است که می گوید: در مسلمات علمی که با دلالت صریح آیات قرآن هماهنگ است این توافق نشانه عظمت قرآن است.

با مطالعه تاریخ انبیا در می یابیم که دعوت آنها داراى دو جنبه نفى و اثبات بوده؛ نفی عبادت غیر خدا و اثبات ربوبیّت ذات مقدّس، که اساس یگانه پرستی است. پیامبران تلاش می کردند با معرفی مبدأ حقیقى به اجتماع، اجازه ندهند  نیروى درونى و فطرت با مصادیق غلطى مانند: بت، ماه، ستاره و... اشباع شود زیرا که خدا پرستى از ابتداى خلقتِ بشر، وجود داشته و اکنون هم اکثریّت مردم جهان خداپرست اند.

فطرت بهترین راهى است که ما را به مبدأ بزرگ هستى نزدیک می سازد. دانشمندان بر این باورند که هر انسانى از هر نژاد و طبقه اى اگر او را به حال خود واگذارند و تعلیمات خاصى نبیند؛ خود به خود متوجّه نیروى توانا و مقتدرى مى شود که بر تمام جهان حکومت مى کند. این همان نداى فطرت انسان ها است که در حوادث سخت زندگى بى اختیار یاد خدا را در ما زنده می کند.

حسّاس ترین عمل حیاتى گیاهان یعنى عملِ لقاح به کمک حشرات انجام مى گیرد؛ دانشمندان می گویند: گیاهان و گل ها در نیمه دوم دوران دوم زمین شناسى به وجود آمده اند و عجیب این که در همین دوران، حشرات نیز پیدا شدند و این دو همیشه در طول تاریخ پرماجراى آفرینش به صورت دو دوست صمیمى و باوفا زندگى کرده و مکمل وجود یکدیگر بوده اند. آیا کسی مى تواند باور کند که این هماهنگی و همزیستی ها بدون نقشه و طرح قبلى صورت گرفته؟ و قوانین بى شعور طبیعى خود به خود این صحنه هاى حیرت انگیز را به وجود آورده است؟

انسان همه چيز را با عقل نمى يابد، بلكه خواسته ها و يافته هاى فطرى و غريزى، قسمت مهمّى از محتواى روح او را تشكيل مى دهد. در خداشناسى نیز راه هاى بى شمارى وجود دارد، که يكی از مهم ترین راه ها، همان راه درون است.  آری علاقه مذهبى از ريشه دارترين علاقه هاى انسان است که انسان به واسطه آن، ميان بر مى زند، و به جاى دانستن، مى يابد؛ و به جاى فكر كردن، مى بيند؛ و به جاى پرداختن به مقدّمات به ذى المقدّمه مى رسد؛ راهى است بسيار پرشكوه، نشاط انگيز، و آرام بخش.

شرک و بت پرستی از عوامل مختلفی سرچشمه می گیرد که عبارتند از: گرايش و اُنس به محسوسات و مطالبه خداى محسوس؛ پناه بردن به پندارهایی مثل تأثیر بت در شفاعت، قداست مجسمه انبیا و... ؛ تقليد كوركورانه از نياكان و عدم تحقيق در مسأله خداشناسى؛ سوء استفاده مستكبران و استعمارگران از گرايش به شرك و بت پرستى براى رسيدن به مقاصد شيطانى خود و تحمیق خلق،... عوامل مختلفى بوده اند که در طول تاریخ سبب پیدایش فکر بت پرستى یا بقاء و تداوم آن شده اند.

اقوامى كه از نظر فكرى و فرهنگى عقب افتاده، يا بر اثر تبليغات طاغوت ها عقب نگاه داشته شده بودند، وجود را منحصر به محسوسات دانسته اند، و فطرت خداشناسى را نيز در خداى محسوس پياده مى كردند؛ اين طرز فکر يكى از عوامل مهم پيدايش اعتقاد شرك آلود در طول تاريخ بوده است.

انسان نخستين بار با جهان محسوس آشنا مى شود. بنابراين جاى تعجّب نيست كه بت پرستى مذهب اقوام عقب افتاده باشد. زيرا از يك سو از درون فطرتشان فرياد خداپرستى بلند است و جاذبه هاى خداشناسى آنها را به سوى خدا دعوت مى كند، و از سوى ديگر چون مقهور جهان حسّ و مادّه اند و شناخت خدايى كه مجرد از زمان و مكان و مادّه باشد براى آنها مشكل است، گام در جاده بت پرستى مى گذارند و روح تشنه خود را با خدايان خيالى به طور كاذب سيرآب مى كنند.